DAG 8 - Khong Chiam

Beste lezers, 

het is hier zò prachtig dat we een nacht hebben bijgeboekt.  Het geeft ons de mogelijkheid om na onze uitstap naar het Pha Taem National Park (zie verslag dag 7) iets verder te rijden met onze trouwe scooter.  De tweewieler in kwestie hebben we voor 300 Baht per dag gehuurd, omgerekend zo’n 9 euro.  Een prikje, als je ‘t mij vraagt.

Na het ontbijt zetten we koers richting Sam Phan Bok.  Via de 2112 zullen we zo’n 80 km moeten bollen.  Aan de benzinepomp worden we aangesproken door een studente, die toch enkele woorden Engels spreekt.  Na de klassieke “where-you-go-openingszin”, wijst ze ons erop om zeker met een volle tank te vertrekken.  Dat doen we ook. De tank is vol en wij lopen over van de goesting, want Sam Phan Bok is naar ‘t schijnt een natuurwonder en wordt de Thaise Grand Canyon genoemd en dit laatste vooral door de Thai zelf.  De Thai van Bangkok en wie weet andere steden komen speciaal op weekend op het te kunnen aanschouwen.  De 2112 is een mooie weg waar je gemakkelijk 80 km/u kan rijden, maar op sommige stukken zijn ze de bovenlaag van de asfalt vergeten te leggen en moet ik enorm voorzichtig zijn om de putten te ontwijken.  We rijden dan niet sneller dan 25 km/u, terwijl ik Sabrina hoor kreunen bij elke put die ik niet op tijd gezien heb.  Op een bepaald moment heb ik schrik dat de achterband eraan gaat, maar we houden vol.  Ondertussen trachten we te genieten van het landschap.  Links en rechts passeren ons ontelbare grasvelden, met hier en daar een grazende buffel.  Telkens als we een gehucht doorkruisen wuiven kinderen ons enthousiast toe, terwijl de ouderlingen ons meestal begapen zoals koeien naar een trein.  Bijna 2 uur later, arriveren we op onze bestemming. Een landschap met honderden gaten – misschien wel drieduizend? – ontvouwt zich. Niet voor niets betekent Sam Phan in het Thais ‘drieduizend gaten’. Sommigen staan droog, anderen zijn gevuld met heldere poelen water waar je de vissen ziet zwemmen. Met de Mekong Rivier op de achtergrond, zo vanaf een afstandje ogenschijnlijk onschuldig, maar van dichtbij kolkend en meedogenloos. Even voelt het alsof we op een andere planeet zijn aangekomen.  Tijdens het regenseizoen slokt het bruine water van de Mekong de kloof vrijwel volledig op. Eeuwen aan erosie hebben van het rotsachtige landschap gatenkaas gemaakt, waar je met een beetje fantasie verschillende figuren in kan herkennen. We spreken een visser aan en we onderhandelen een prijs voor een boottochtje.  En zo liggen we even later in de longtailboot te tuffen op de grens met Laos.  Machtig graaf is dit.  Een uur later staan we alweer aan wal en na een drankje en een hapje, waar ik bij het onrafelen van de menu Google Translate gebruik, beginnen we aan de terugweg.  Eens in Khong Chiam aangekomen, brengen we nog een bezoekje aan een plaatselijke tempel.  Op zich geen bijzonderheid, ware het niet dat daar de groote gong ter wereld staat.  Khong Chiam is blijkbaar voor de Thai gekend als GONG city.  Check zeker onze foto’s voor de gong en niet in het minst om een impressie te krijgen van Sam Phan Bok.  We leveren onze scooter netjes binnen tijd af en willen nu graag zo snel mogeljk naar het hotel, want in onze rugzak zitten frisse pintjes en chips, juist gekocht in de plaatselijk supermarkt.   Maar hoe?   Geen tuk tuks zoals in Bangkok, ….enkel maar gapende Thai.  Naast de markt zie ik een tuk tuk staan, maar hij is onbemand. Ik besluit dan maar om een marktkramer aan te spreken met de woorden “””Tuk tuk Orchid River Resort, possible??””.  De man antwoordt me iets in het Thais, dat ik uiteraard niet begrijp, maar aan zijn lichaamstaal meen ik te verstaan dat hij het gaat regelen. Zo zitten Sabrina en ik even later in de laadbak van een jeep en worden we gedropt aan ons hotel.  We genieten van onze aperitief, terwijl de zon zich nestelt op de horizon van de Mekong.  Dit was een vermoeiende dag, want 160 km op een scooter, dat voel je aan de onderkant van je rug. Onze Vespavrienden zullen dit kunnen beamen. 

Het zal onze laatste avond worden in het Orchid River Resort.  Morgenavond rond dezelfde tijd, terwijl ik dit verslag afrond, zullen we in Nakhon Rahassima oftewel Khorat zitten.  Wat we daar allemaal gaan beleven, lezen jullie vanzelfsprekend in een volgend verslag.

Tot morgen.