DAG 6 - Ubon Ratchatani & Khong Chiam

Beste lezers, 

Het is dinsdagavond 24 januari, halfzes ‘s avonds en we zitten samen op het terras van onze bungalow. Ik besef dat ik een dag te laat ben en het vorig verslag - dat van maandag 23 januari - nog niet heb geschreven, waarvoor mijn welgemeende excuses.  We gaan dan ook snel een dagje terug in de tijd.  Met het tijdsverschil valt dat nauwelijks op.  

23 januari dus.  Ontbijt, rugzakken gepakt en nog snel tanden gepoetst.  Uitgecheckt !  Met een taxi verlaten we het drukke en mondaine Bangkok en via de Don Mueang-luchthaven stappen we omstreeks 12u40 in een NOKAIR vliegtuig.  De stewardess heeft nauwelijks tijd genoeg om de veiligheidsvoorschriften uit te leggen, want amper 50 minuten later staan we alweer aan de grond en halen we onze bagage van de rubberen band in de luchthaven van Ubon Ratchatani, zo’n 700 km verder in het Oosten, tegen de grens van Laos.  Dit is slechts een tussenstop. De eindbestemming heet Khong Chiam, want daar hebben we 2 nachten geboekt in het Orchid River Resort. We moeten deze trip per bus doen vanuit Ubon Ratchatani en zullen dus op één of andere manier in het busstation moeten zien te geraken, zoveel is duidelijk.  We ontwijken een opdringerige dame die ons maar graag zou willen vervoeren maar naar ons gevoel nét iets teveel vraagt, de oplichtster.  Voor de helft van de gevraagde prijs stappen we in een andere taxi en 20 minuten later staan we in de busterminal.  So far so good.  Al vrij snel valt ons op dat niets maar dan ook niets in het Engels staat aangeduid en bovendien niemand het Angelsaksisch  machtig is…dat wordt nog lastig….In het busstation blijken we ook de enige Westerlingen te zijn.  Iedereen bekijkt ons alsof we van een andere planeet komen.  Zoals dat meestal het geval is, worden we vrij snel aangesproken met de gevleugelde woorden : “”weir go???”””   De vraag wordt beantwoord met “”Khong Chiam”. Het zijn korte gespekken, maar wel efficiënt.  Er wordt ons een perron aangeduid en daar zou de juiste bus moeten staan.  Twee dames regelen de tickets. Het is te zeggen, dame 1 schrijft het biljetje uit, terwijl dame 2 het geld ontvangt, kwestie van iedereen een dagtaak te gunnen.  De minivan zal pas 30 minuten later vertrekken, wat ons de mogelijkheid geeft om snel een bordje Padthai weg te werken in het restaurantje van het busstation.  Sabrina twijfelt eerst nog, maar een grommende maag overtuigt snel.  Bovendien zullen we nog zo’n twee uur moeten rijden.  Onze bus vertrekt stipt en zoals dat steeds het geval is, weet je nooit wanneer die vol zit, omdat er onderweg altijd nog Thai in ‘t zwart meerijden, al was het maar voor een stukje.  Bij elke stop onstaat er een stoelendans zonder muziek maar wij staan in geen geval onze plek af en houden nauwlettend onze rugzakken in ‘t oog, elke keer de deuren open gaan. Na 1,5 uur worden we uit de minibus gezet en staan we aan de rand van het dorp Khong Chiam.  We zijn er bijna.  Volgens Google maps nog 7 km.   Ook hier weer hetzelfde tafereel.  Gapende Thai, terwijl de dapperste van de gapers ons aanspreekt : “”Where you go ???”””  We laten het adres van ons hotelletje zien en nog voor ik met mijn ogen kan knipperen,  staat er een tuk-tuk klaar om ons voor 150 Baht ter plekke te brengen.  Ons vervoermiddel is in feite een laadbak met 2 wielen, waaraan ze de voorzijde van een motor hebben gemonteerd.  Het ding slingert van links naar rechts en we missen geen enkele put in de weg.  Rond 16u30 arriveren we enigszins dooreen geschud op onze verblijfplaats.  Een kermis is een geseling waard.  De rust en de kalmte zijn meteen merkbaar en daar genieten we wel van.  Ne mens zou er stil van worden.  De zon is stillaan aan het ondergaan terwijl het blauw van de Mun rivier zich vermengt met de bruine tinten van de Mekong.  In het midden van de rivier ligt de grens met Laos.  Een beetje verder zijn  vissers op hun prauwen in de weer met visnetten.  Het wijdse zicht dat we hebben vanuit onze bungalow is onvoorstelbaar mooi.  Bovendien zijn we hier nagenoeg alleen.  Onze kamer is eenvoudig en proper, meer hoeft dat niet te zijn.  De Thaise gerechten die ons later worden voorgeschoteld zijn lekker en zeer goed klaargemaakt. Sabrina knikt bevestigend en zij kan het weten, of wat dachten jullie?

We sluiten deze transferdag af met een dégustief en gaan slapen.

Tot morgen (of tot straks, want het verslag van DAG 7, 24/1 in Khong Chiam komt er straks aan!)