DAG 4 - Bangkok

Beste volgers, 

Het is 07u00 en de haan heeft gekraaid, vraag me niet hoeveel keer, maar het was genoeg om ons te laten weten dat een nieuwe dag weer klaar was om te beginnen.  Bangkok ontwaakt onder een helderblauwe hemel en zo’n 25°.  We staan dus vroeg op om, dit verzin ik niet, samen een uurtje te gaan fitnessen.  Kwestie van ons geweten wat te verzoenen met het “”Chocolat Hour”” van de dag voordien.  We laten de nodige zweetdruppels achter en genieten buiten op het terras van het uitgebreid ontbijtbuffet.  Even later stappen we op de skytrain om een bezoekje te brengen aan dé Markt der markten, ook gekend als de Chatuchak Market, de grootste van Thailand en met haar 15000 kraampjes met zekerheid één van de grootste ter wereld.  Wat je daar allemaal ziet tart alle verwachtingen en ik ga zelfs geen poging doen om allemaal op te sommen wat er te koop is.  We ontdekken ook de dierenafdeling.  Van hagedissen, slangen, vissen en schildpadden en andere reptielen, tot honden en katten, maar ook eekhoorns,  wasberen en zelfs een kleine tapir meende ik te herkennen.   Je kan het zo gek niet verzinnen of die Thai willen het als huisdier.  Vooral de honden en katten worden in erbarmelijke omstandigheden “tentoongesteld”.  We kunnen amper onze afschuw verbergen en ik kan Sabrina met de nodige moeite overtuigen om niet voor Barmhartige Samaritaan te spelen door een woefke te kopen.  Het beestje zou de vlucht wellicht niet overleven en bovendien zou ‘Queen Juliette’, onze poes ten huize Boom, dat ook niet zo leuk vinden.  Ze heeft overschot van gelijk.  Na 3 uur rondkuieren houden we ‘t voor bekeken.  Het is ondertussen FOORheet, gelijk we in Antwerpen plegen te zeggen.  We passeren even via het MBK shoppingcenter.  We drinken iets fris en Sabrina koopt een sjaal om later te gebruiken om haar benen te bedekken,  want van blote benen in een Boedhistische tempel krijgt Boeddha het zuur aan zijn maag.  Het is een witte, de sjaal en de reden waarom ik dit onbenullig detail vermeld, zal later blijken.  We verlaten het MBK center en even later staat er een bezoek aan het Museum Jim Thompson gepland.  Voor de gedetailleerde geschiedenis van deze uitgeweken Amerikaan verwijs ik naar Google, maar het komt erop neer dat deze man, ex-militair en architect van opleiding, zich ook bezighield met het weven van zijden stoffen.  Het merk bestaat  nog steeds onder zijn naam.  In de jaren 50 liet hij een aantal teaken huizen bouwen in het centrum van Bangkok om er te wonen, totdat hij in 1967 in mysterieuze omstandigheden verdween in de bergen van Maleisië. De 6 teaken huizen zijn enorm goed bewaard gebleven en de meeste meubels en kunstobjecten zijn origineel.  Echt de moeite om te bezoeken en een must see in elke reisgids.  

Nadien nemen we een boot en via de khlongs (waterkanalen in Bangkok) varen we naar de Wat Saket.  Onderweg krijgen we een impressie van de vele ineengetimmerde en met plastic bijeen gehouden koten waarin de arme Thai leven.  Check de foto’s!!  

De Wat Saket - ofwel Golden Mountain, toornt zich boven de stad uit en éénmaal je boven staat heb je een prachtig zicht op downtown Bangkok.  De zon is al aan het ondergaan als we getuige zijn van een offerceremonie met monikken.  Echt gaaf om te zien.  Sabrina ontvouwt haar witte  sjaal en stelt enigszins verbaasd vast dat het ding een mooie paarse rand heeft.  Toeval bestaat niet.  Mauve en wit combineert toch mooi, vinden we allebei en daarbij doelen we zeker niet op het armtierig Brussels ploegske, maar wel op de ploeg van ‘t Stad en van carnaval op ‘t Kiel en zo.  Enige provocatie van enkele van mijn volgers kan me geheel gestolen worden.  Waar was ik.  Oh, ja, na het bezoek van de Wat Saket, nemen we opnieuw een boot via hetzelfde kanaal, wat tijdens de zaterdagavondspits zeer slim is.  We nemen een verkwikkende douche en nemen de taxi naar een Italiaans restaurant ‘Sole Mio’  - waar we in 2016 ook al gegeten hebben.  We worden er hartelijk verwelkomd door de Siciliaanse eigenaar, die ons, zo zegt hij zelf, meteen herkent.  We worden er om één of andere reden wat ongemakkelijk van, want ….enfin….2016…asbak….nog terug geven, …geleend, …..  Euh, verzin het zelf maar, ik heb niks gezegd.  De linguine met gamba’s en de pizza waren heerljik, de nespresso met grappa maakten het af.  Grazie.  Als we de rekening betalen krijgen we nog een limoncello van het huis en we concluderen dus dat alles vergeten en vergeven is.  Terug in het hotel drinken we nog iets in  de rooftopbar, waar buiten ons en het personeel, geen levende ziel meer te bespeuren valt.   De prachtige sterrenhemel zegt ons dat het alweer een mooie dag is geweest.  Tot morgen!