DAG 3 - Bangkok

Beste lezers, 

terwijl de inkt van het vorig verslag amper droog is, wat in het digitaal tijdperk waarin we leven vrij onozel klinkt, maar dat zal me vergeven worden, volgt er alweer een volgend verslag.  Met het tijdsverschil mag je immers niet te lang wachten want een dag is hier zoals een suskewiet. Als je de suske hoort, is de wiet weeral om, of had ik dat eerder al eens geschreven?  Ik durf bij wijlen al wel eens in herhaling vallen.

Na een deugdoende nacht en een al even lekker ontbijt, passeren we eerst even langs het hoofdkantoor van 12GO ASIA, waar we nog treintickets moeten regelen voor volgende week. Nadien wandelen we verder langs het majestueuze treinstation Hua Lamphong en de wondermooie China Gate en bezoeken er de nog mooiere WAT TRAIMIT, de Tempel van de Gouden Boeddha.  De tempel ligt aan de rand van China Town en het 5 meter hoge Boeddha beeld, uit de 13e eeuw, zou de grootste in zijn soort zijn in Azië.  Een must see dus!  In China Town waren we voordien nog nooit geweest en deed ons omwille van zijn drukte en de typische rode lampionnen meteen aan Hanoi in Viëtnam denken.  Het is de grootste en meteen ook oudste Chinese wijk ter wereld.   We lopen steeg in en uit, terwijl we haast bedwelmd worden door een mengelmoes aan geuren en het geroep van de vele verkopers.   Het getoeter en het drukke, quasi stilstaand verkeer, is bij 32°, op z’n minst gezegd, overweldigend.  Na een uurtje houden we ‘t voor bekeken en zoeken we de rust op van het wat verder gelegen Lumphini Park. Dit park is vooral bekend vanwege de watervaranen die je er kan spotten.  Het is niet de eerste keer dat we dit park bezoeken en we zijn niet meer zo onder de indruk, maar als we op een bepaald moment zo’n varaan zien voorbijkruipen, terwijl hij op de poot van een waterschildpad aan het kauwen is , kan het contrast met de stadsgewoel en de moderne wolkenkrabbers een paar honderd meter verder niet groter zijn.  Daar schijnt die varaan zich niets van aan te trekken, de schildpad ook niet (meer) trouwens. We doorkruisen het park verder in de richting van Central World en Siam Paragon, twee enorm grote shoppingcenters, waar je ook een Mc Laren of een Rolls kan kopen.  We genieten er van de koelte van de airconditioning, we  drinken iets en vergapen ons aan de vele boetieks, zoals onder andere Hermès, Gucci en Rolex, waar stervelingen zoals wij, nét iets te weinig voor verdienen.  Omstreeks 16u komen we terug aan in ons hotel en zijn net op tijd voor ‘Chocolat Hour’.  Gratis en voor niks kunnen we een lekker pateeke eten en vermits ik een zoetekauw ben, laat ik dit niet passeren.  We rusten nadien nog even uit aan het zwembad en ik waag me zelfs aan een eerste plons, maar helaas pindakaas, doe ik dat zeer zeker niet niet met een speedo rond mijn hespen.  Het zou geen zicht zijn.

Sabrina heeft een restaurantje geboekt in het Market Cafe op wandelaftand van het hotel zegt ze mij.  Blijkt even later dat het restaurant op de 4e verdieping van het Hyatt Regency Hotel gelegen is.  Poepsjiek dus.  Als we daar maar binnen mogen op ons sletsen…..dat bljikt even later wel het geval, want voor geld danst den Beer, dat is eerder al bewezen.  Het servet wordt op onze schoot gedrappeerd en we eten & drinken heerlijk, maar laat ons zeggen, naar Thaise normen ietwat duurder. Omdat ons dagelijks budget nu toch al ruim overschreden is doen we er nog een schep bovenop en drinken nog een aflsluiter, maak daar voor mij maar gerust twee van,  in de rooftopbar van het Belga café op de 32e etage van het Sofitel hotel. Zoals de naam doet vermoeden betreft dit een Belgische bar waar je een 20-tal Belgische bieren kan drinken maar evengoed ook mosselen met frietjes kan eten.  We houden het bij een lekkere rosé en ietwat aangeschoten kruipen we even later in ons bed. Morgen kies ik het restaurant.  Slaap zacht en voorzichtig op de baan, want naar ‘t schijnt kan het glad zijn!!!!