DAG 25 - Phu Cuoc

Beste volger, 

We slapen zalig.  Zou het toeval zijn dat onze kamer zich op de 7e verdieping bevindt?  Terwijl ik van mijn eerste “Nespresso what else” slurp, zie ik vanop ons terras dat er nog maar weinig bedrijvigheid is aan het zwembad.  De zee is zo vlak als een laken en terwijl ik aan de horizon een vissersbootje volg, meen ik op het strand  enkele sluwe handoekleggers te spotten.  Verwerpelijk, want er is echt plaats voor iedereen En dat komt grotendeels omdat er voldoende zetels zijn maar ook door de Koreaan.  Het enige, maar dan ook enige voordeel aan een Koreaanse of gelijk welke andere spleetoogachtige toerist, is dat ze de zon mijden als de pest.  Ze lopen rond met belachelijke hoeden alsof ze op Waregems Koerse zitten en sommigen hebben zelfs handschoenen aan, waarmee ze hun parasolletje sierlijk in de lucht houden.  Ze doen maar, zolang ze ons niet ambeteren, vinden we dat prima.

We wandelen naar het ontbijt en hoewel we van de Mövenpick-keten al het één en het ander gewend zijn, staan we met open mond naar het buffet te kijken.  Er zijn ons de laatste jaren al wel wat ontbijtbufetten gepasseerd en we kunnen dus vergelijken, maar hetgeen ze hier presteren is werkelijk van een andere orde.  Zoveel keuze hebben we nog nergens gezien.  Noem iets op en het is er, zelfs Franse kazen, lekkere pistolets en versgebakken wafeltjes behoren tot de mogelijkheden.  Enfin, we ontbijten alsof het onze laatste maaltijd is vooraleer de wereld vergaat en hebben net geen assistentie nodig om ons in de lift te krijgen. Waggelend bereiken we onze kamer waar ik neerval op de ligzetel en naar de bewolkte hemel kijk.  Als de wereld vandaag zou vergaan, dan heb ik tenminste goed gegeten en ben ik klaar voor de reis.  Het feit dat ik wellicht niet meer in mijn kostuum geraak, is dan ook meteen irrelevant, want in het hiernamaals dragen we allemaal hetzelfde.  Althans, als er hiernamaals is, want daarover worden veel onwaarheden verspreid.  We besluiten om vandaag te beachen.  Het is warm, maar zoals eerder gezegd, bewolkt.  Het deert ons niet.  We zwemmen wat en doen wat mensen doen als ze op een strand liggen.  Buiten lezen en muziek luisteren niet al te veel dus.  Een enkeling zit op zijn I Pad iets te tokkelen. Naar het schijnt schrijft hij een reisblog.  

Het gele strand is supermooi en het water van de zee is zo helder als een glas water zonder bruistablet.  Enkele kleine krabjes kruipen over de vloedlijn.  Er speelt geen luide muziek, iedereen is minding his own business en dat is fijn zo.   Rond 15u zou het wolkendek moeten verdwijnen, maar voorlopig is dat nog niet het geval.  Het is 13u en daarom dus compleet normaal.  

Update : de wolken hebben plaats gemaakt voor de zon.  Geweldig.  We genieten van Chocolat Hour.  Aandachtige lezers weten wat dat betekent.  Anderen moeten zich er maar iets bij voorstellen, maar het heeft te maken met suiker, patékes, brownies, macarons,…..We zijn getuige van een wondermooie zonsondergang op het strand.  Een GT is daar een passend drankje bij.  Deze avond eten we in het restaurant van het hotel.  Volgens de reviews moet dat OK zijn. Morgen hebben we een scooter geregeld en gaan we het eiland wat verkennen. Daar kijken we wel naar uit.  Een plaatselijke gevangenis, een visoliefabriek en een peperfarm staan op het programma…..

Tot later iedereen en geniet van jullie zondag.