DAG 20 - Hoi An

Beste vrienden en volgers van het eerste uur, 

Ik ben weer te laat met het dagverslag van maandag 6 februari maar daar is een verdomd goede reden voor.  Tijd.  Tijd voor een toerist is zoals tijd voor een gepensioneerde.  Er is er altijd te weinig van.   De dagen flitsen voorbij en de belevenissen en de vele prachtige indrukken volgen mekaar in een sneltempo op.  Zo gaat dat met vakantie.  Binnenkort zal ik steevast zeggen dat het verlof té kort is geweest.  Maar goed, even terug naar gisteren.  Ik heb een kapper gevonden en ik heb weer voor even de monk-look met bijhorend ingeschoren keppeltje.  Daar mag iedereen het zijne van denken.  Na het ontbijt en check-out, zitten we braaf te wachten in de lobby.  Een vriendelijke kerel van de firma Motorvina is stipt op tijd op de afspraak en na enkele praktische afspraken, neemt hij onze rugzakken in ontvangst.  Ze zullen met een camionette naar Hoi An worden gebracht, zo’n 160 kilometer verder.  Sabrina en ik zullen de transfer maken met onze trouwe Yamaha Lead 125 cc.  De rit brengt ons langs vele kleine dorpjes, waar kinderen ons luid naroepen.  We doorkuisen felgroene rijstvelden,  waar dikke donkerbruine buffels grazen terwijl vogels al pikkend hun vette rug schoon houden.  Op sommige momenten wordt de weg versperd door een kudde geiten of koeien, die zonder begeleiding op wandel lijken te zijn.  Wat een land is dit toch.  Onderweg komen we een motard tegen die ons wijst op het feit dat we net voorbij een mooie waterval zijn gereden.  Wij keren terug, een dorp in, smalle paadjes die hoger en hoger klimmen. We twijfelen even maar na een korte rondvraag bij het woordje ‘watefall’ wordt er consequent naar boven gewezen.  Logisch, want een waterval komt van hoger gelegen gebied  en om mijn navigator te citeren “Water kruipt niet omhoog””.  Sabrina heeft me al meermaals verbaasd met haar gevatte oneliners.  We bereiken het kleine watervalletje, nemen enkele foto’s en keren terug.  Laat me zeggen dat deze waterval niet eens het podium haalt indien het Viëtnamees kampioenschap van de watervallen zou worden georganiseerd.  Wel mooi, maar meer ook niet.   Even later maken we een lunchstop in Lan Co Beach (check it out on Google…) en op een geïmproviseerde houten steiger eten we lekkere seafood, terwijl de golven tegen de pijlers beuken.  Idyllischer kan bijna niet.  De vissen, mosselen, langoestines en krabben springen hier bij wijze van spreken recht van de zee in je bord.  Na de lekkere lunch, moeten we de wereldbefaamde Hai Van Pas nog over.  Man, man, dit is werkelijk geweldig.  Volle gas, tuffen we tegen 40 km/u naar boven.  Sneller wil de Japanner niet gaan.  De beloning is wel navenant, namelijk een O-N-G-E-L-O-F-E -L-I-J-K zicht op de baai en even later ook op Da Nang, als we behoedzaam naar beneden slingeren.  We volgen de kustlijn van de Zuid-Chinese zee en na ruim 6 uur rijden, arriveren we stikkapot in Hoi An.  We zijn allebei keihard verbrand. Vooral de armen en billen hebben de volle lading gekregen en onze zonnebril staat, net zoals bij skiërs, afgetekend in ons gezicht.  Onze rugzakken liggen, zoals afgesproken, op ons te wachten in het filiaal van de scooterverhuurder.   There's a plan in everything and I love it when a plan comes together, zou de grijze van the A - Team zeggen.  We stappen een GRAB- car in en een kwartier later staan we in ons hotel.  We kunnen ons geluk niet op.  Het Bellerive Hotel & Spa,  is een splinternieuw hotel, net buiten de stad Hoi An….We worden subliem onthaald en omdat we voor 5 nachten geboekt hebben, krijgen we een gratis upgrade.  De juniorsuite nog wel, wat hier uitgesproken wordt als ‘junior suisse-room’ en verder niets met Zwitserland te zien heeft.  We hebben zowel zeezicht als zicht op de rivier.  Waauw, beter kan het bijna niet zijn.  We zijn te moe om nog naar de stad te gaan en na een douchke eten we in het restaurant van het hotel.  Dit is zelfs niet eens veel duurder dan in de stad, maar de kok, de garçon, de sfeermuziek hebben we voor ons alleen. We drinken lekkere rosé aan 22 euro/fles en enigszins lichthoofdig kruipen we in ons bedje.  Wat een zalige dag.  Slaapwel!