DAG 11 - Nakhon Rachassima (via Bangkok)-Chiang Mai

Goeiemorgen

Nakhon Rachassima ontwaakt bij een bewolkte hemel.  We waren bijna vergeten hoe een wolk eruit ziet, dus heel erg vinden we dat niet.   Het is wel warm maar er staat een klein briesje. Na het ontbijt maken we onze rugzakken klaar.  Dat is op zich niet zo moeilijk want buiten enkele kleren en een toiletzak, zit alles nog waar we ‘t er in Boom hebben ingestoken.  Na de plichtplegingen die meestal gepaard gaan bij het definitief verlaten van een hotel, duikelen we nog snel het shoppingcenter in om een short te kopen.  Een paar dagen geleden hoorde ik bij het instappen van een taxi een eigenaardig geluid tussen mijn benen.  Ik herkende het meteen.  Mijn broek had het begeven met een scheur ter hoogte van de bilnaad als gevolg.  Slijtage is iets wat veel voorkomt bij broeken, dat is alom geweten.  Vooral op die plek.  Een andere reden is louter speculatie en daarmee moet je enorm voorzichtig zijn.  Een taxi - die we via het digitale GRAB platform aan ons hotel hebben laten voorrijden, dropt ons keurig in het busstation.  Daar worden we dan weer door een stewardess, gehuld in oranje pakje en bijpassend hoedje naar onze zitplaatsen geleid.  We krijgen een dekentje, een flesje water en later ook nog elk een zakje chips.  De zetel kan quasi helemaal horizontaal geplaatst worden en heeft , ik verzin dit niet, een massage functie.  Prijs van het busticket 12 euro/pp en da’s evenmin verzonnen.  Hoe die bedrijven er nog aan uit kunnen is me een raadsel maar ik ga er mijjn middagdutje niet voor laten. Die dutjes winnen trouwens de laatste tijd meer en meer aan belang.  Wijt dat gerust aan de leeftijd, het zal me worst wezen.  Als we bijna enkele uren later op enkele kilometers na iMo Chit Bus Station zijn, vragen we vriendelijk - via Google Translate - of we ter hoogte van Don Mueang Trainstation kunnnen gedropt worden, vermits we daar een nachttrein moeten nemen richting Chiang Mai.  Het bespaart ons een stresserende taxirit door de drukke zaterdagavondspits.  Alles kan hier en zo staan we even later met ons hebben en houden op straat en nadat we zo’n kilometerke wandelen, bereiken we het treinstation.  In de 7/11 (de lokale kruideniers in Thailand) laten we enkele kant-klaarmaaltijden opwarmen,dewelke we in de wachtruimte van het station opsmikkelen.  Die wachtruimte zit trouwens vol met gelijkgezinden.  Hiermee bedoel ik, blanke Europese toeristen, de meeste met rugzak en teensleffers.  Sommigen met dreadlocks, gepierste neuzen, tattoeages en brede kleurige broeken, waarop in de meeste gevallen olifanten afgebeeld staan.  Ik heb geen piercings,  een broek met olifanten evenmin en over dreadlocks wil ik het zelfs niet hebben.  Sabrina merkt wel op dat we zonder enige twijfel de oudste toeristen met rugzak zijn.  Ach ja., so be it.  We zullen de nacht dus doorbrengen in de slaaptrein, Sabrina zal het bovenste bedje kiezen, terwijl ik beneden lig.  Met hiërarchie heeft dat geenszins te maken.  Wel integendeel. Morgenvroeg rond 8u40 zullen we in het Noorden van Thailand arriveren.  Tot later.