Dag 7: Laos -> Met de luxe cruise over de Mekong naar Luang Prabang - deel 1

Goeiemorgen,

Zoals verwacht is onze gids te laat, veel te laat zelfs.  Zo laat dat we even denken dat ze ons vergeten zijn.  Nadat ik de touroperator, aan zijn stem te horen, letterlijk uit z’n bed bel,  worden we  bijna 1,5 uur later opgepikt door een zenuwachtig Thais madammeke.  Sabrina vraagt zich terecht af, hoe ze met hare Nissan Camry, bouwjaar jaren ‘90, de verloren tijd gaat inhalen.  Het antwoord op deze vraag zullen we gauw ontdekken.  Veiligheidsgordel aan, auto in ‘D’ gezet en off we go!

Tegen een rotvaart loodst de dame haar oude Aziatische bolide langs vele stoffige wegen.  Op sommige momenten ben ik blij dat Sabrina even weggedommeld is, want er worden toch wel wat risico’s genomen.  Bon, uiteindelijk arriveren we veilig en wel aan de Thais-Laotioaanse grens.  We springen uit de Nissan en spurten richting de grenscontrole.  Na een vlotte paspoortcheck, zitten we 10 minuten later alweer op een bus, die ons via een brug tot op Laotiaans grondgebied brengt.  Vanaf dat moment komen we terecht in de wereld van de Aziatische bureaucratie, die compleet haaks staat op onze efficiënte manier van leven.  Ik neem jullie even mee in de procedure:

-aanschuiven in de rij (voor ons staan zo’n 40 andere toeristen, veelal backpackers te wachten)

-geen communicatie noch info en op basis van “na-aapgedrag” ontdekken we dat je twee documenten moet invullen (aanvraag voor visa en een verblijfsdocument)

-loket 1: paspoort, pasfoto en ingevulde documenten afgeven

-loket 2 (2 meter verder): ontvangst van paspoort alsook een papiertje met QR code

-loket 3 (10 meter verder): paspoortcontrole

-loket 4 50 meter verder): paspoort afgeven en visum betalen (35 dollar)

-QR code scannen en door een poortje wandelen

-loket 5: paspoort afgeven ter controle aan de grenspolitie.

Ge moet hier geduld hebben.....Zo’n 1,5 uur later stappen we in een minivan die ons uiteindelijk tot aan de pier zal brengen, zo’n 5 km verder

Het is al ruim 10u30 als we uiteindelijk afmeren, ik schat zo’n 2,5 uur later dan voorzien.  Op de boot maken we meteen kennis met een achttal gepensioneerde Fransozen die ons één voor één kwaad aankijken.  In hun beste ‘Allo, allo- Engels’ maken ze ons duidelijk dat ze al meer dan twee uur aan ‘t wachten zijn en dat ze veel geld hebben betaald voor deze trip.  Ja zeg, et alors?  Wij niet of wat?.  Ik antwoord hen meteen in mijn beste Frans dat ze niet op ons  kwaad moeten zijn.  “”Il y a simplement des choses qui ne se controlent pas, c’est ça l’Asie”” En als ze dat niet kunnen verdragen dan moeten ze maar 14 dagen boeken in een muffig hotel in Benidorm of zo, denk ik dan.  Het ijs is meteen gebroken, hé hé... De rest van het gezelschap is OK denk ik.  Een paar Amerikanen, ne Zwitser, een Iers koppel en dan wij.

Het landschap waar we doorheen varen is in elk geval prachtig en zoals dat steeds gaat worden we toegewuifd door vissers en kinderen, die ons toekijken vanop hun longtail-bootjes, terwijl enkele waterbuffels staan te grazen aan de rand van de rivier.  Er schijnt ook nogal wat goud in het rivierzand te zitten, wat verklaart waarom we zoveel locals zand zien zeven.  “””Ik heb het zand zien zeven in de zon”””, zou hier perfect een kinderliedje kunnen zijn.

We lunchen op de boot en dat vind ik op zich al een zeer leuke ervaring.  Bovendien is het buffet zeer verzorgd en smaakt het eten ons buitengewoon.  Onderweg bezoeken we nog een dorp van een minoriteit waar ik eerlijk gezegd de naam alweer van ben vergeten, maar ik neem er vergif op dat er wel iemand dit zal aanvullen in de comments op dit verslag.  De armoede waarin deze mensen leven is werkelijk van een andere dimensie en het doet ons ook weeral beseffen dat we allemaal verwend zijn en dat is in feite een understatement.  Rond 17u30 arriveren we op onze eerste tussenstop: Pak Beng.  Een klein dorpje in het midden van de bergen.  Onze tuk-tukdriver staat netjes op ons te wachten en brengt ons naar Hotel The Sanctuary.  Het is één van de duurste hotels van de streek en dan bedoel ik dat we de volle prijs van 55 euro betalen voor 1 nacht ( ontbijt incl. !) voor een luxekamer met zicht op de Mekong.  Ik moet toegeven dat ik eerst wat ambetant deed over de prijs, aangezien we hier maar 1 enkele nacht zullen verblijven en voor mij was een proper bed en nen douche al voldoende.  Maar wat heb ik daar absoluut geen spijt van, zeg.  De kamer, het zicht vanuit ons terras.  Ik zal het filmpje posten en oordelen jullie zelf maar.  Op de koop toe, wordt het restaurant aanbevolen en.... tot slot zullen er naar alle waarschijnlijkheid morgenvroeg aan de oever enkele olifanten te zien zijn.  Machtig!!!

Het dient gezegd, sedert Sabrina de hotels is beginnen uitkiezen, is de kwaliteit alleen nog maar omhoog gegaan.  Jullie begrijpen dan ook dat ik sedert eergisteren officieel ontheven ben van deze lastige taak...

Tot morgen!