Dag 30: Koh Samui

Beste volgers, 

Na het ontbijt checken we even of onze transfer naar de luchthaven in orde is en wat blijkt nu?  Yep, dat is allemaal in orde en geregeld: morgen staat er om 19u30 een vierwielig vehikel klaar, noem het gerust een taxi.  Meer nog, we mogen onze kamer zelfs tot morgenavond houden!  Een halve dag langer dan normaal.  Vooral het feit dat we hier niet extra voor moeten bijbetalen, wat in de meeste gevallen wel zo is, vinden wij uiteraard meer dan een leuke bijkomstigheid.  We zullen de citroen dus uitpersen totdat er écht geen smaak meer in zit.  Dit betekent dus nog twee dagen luieren, lezen, massage op het strand, met een kayakske ronddobberen op zee, enzovoort.  Bovendien kunnen we zeer relax inpakken, waarbij dient gezegd dat ik wellicht weer van de kamer zal worden gestuurd, want inpakken dat wil Sabrina steeds zelf doen en ik loop toch maar in de weg.

En dan, ja dan zal ‘t WEL geweest zijn zeker?  Genoeg is genoeg en trop is te veel.  Met vakantie mag je niet overdrijven, want het durft snel te vervelen, als je niet oppast.  Al hebben we daar momenteel nog geen last van.

Na het ontbijt doen we nog eens een poging om naar Coral Cove te rijden.  Ik zou nog eens graag met Sabrina tussen de koralen en tropische vissen zwemmen.  Maar we zijn halfweg als weeral grijze wolken, gevolgd door regen en wind er anders over beslissen.  We schuilen en na een halfuur is alles opgedroogd en keren we terug naar het hotel.  Inmiddels is de zon erdoor gekomen en liggen we aan ‘t zwembad.  Tja, zo’n regenbui heeft ook voordelen, want niet alle Duitsers hebben zin om hun territorium te bewaken tijdens zo’n regenvlaag.  Tja, op die manier kan je geen oorlog winnen, natuurlijk....Vermits de regel ‘opstaan is plaats vergaan’ ook hier geldt, maken we daar zeer handig gebruik van.   Ondertussen zijn we een paar uur verder en we liggen nog steeds aan het zwembad.  Het is happy hour en het bestelde fingerfood zal wellicht een perfecte combinatie vormen met de Apérol Spritz.  De dagen gaan hier even snel voorbij als een hond op rolschaatsen, dus je moet de momenten nemen wanneer ze zich aandienen, dat spreekt voor zich.  Het snorkelen zal er wellicht niet meer inzitten, daar kan je gerust donder op zeggen. Ik twijfel nog of ik dat heel erg ga vinden.    Op zulke momenten ontbreekt het me soms aan enig relativeringsvermogen, dat geef ik grif toe.  

Vanavond moeten we onze scooter inleveren, waardoor we dus, na het avondeten, te voet naar het hotel zullen terugkeren.  Op zich houdt dit een zeker risico in, want er doolt hier al dagen een hond rond die durft bijten. Sterker nog, tijdens onze eerste strandwandeling kon een aanval op het nippertje vermeden worden.  Sabrina riep nog: “Schat, neem een steen!”” Maar net toen dat monster z’n vizier op haar billen had gezet en ik ‘em een ‘saflet’ wou verkopen, werd hij door een Thaise strandmasseuse tot de orde geroepen....Met de scooter kon ik dat mormel In het straatje achter het hotel steeds snel ontwijken of had ik op z’n minst de mogelijkheid om er los over te rijden, maar te voet wordt dat dus andere koek.  Ik zal sebiet maar al ne stok zoeken zeker? Of rolschaatsen.....

Tot later!