Dag 28: Koh Samui

Beste vrienden, 

vandaag ga ik geen verslag schrijven. Nee, ik wil immers niet in herhaling vallen en schrijven over het feit dat we een uitgebreid ontbijt hebben gehad, lekker geslapen hebben, de gordijnen openen en de zee en de opkomende zon zien.  Dat bij het ontbijt de wafels en pannekoeken vers worden gebakken als je dat wenst en dat we lekkere Illy koffie drinken (toevallig de koffiebonen, die we thuis ook gebruiken).  Wie is daar in geïntereseerd?  Wie heeft daar boodschap aan? Juist, niemand.

Daarom schrijf ik vandaag geen verslag.  Je zou een verslag verwachten, want dat verwachten jullie, trouwe lezers, immers elke dag. En ik ben blij om zoveel lezerstrouw,  maar soms mag het wat minder en daarom zal deze 28e reisdag geboekstaafd staan als: vandaag is er geen verslag.  Voilà, ik hou van duidelijkheid.  Nee,  ik wil jullie niet te veel vervelen, want jullie hebben immers al heel veel verslagen moeten lezen.  Enfin, ‘moeten’ is een groot woord.  Je kan de aankondigende mail ook gewoon wegklikken en zelfs naar je ‘verwijderde items’ verbannen.  Al ben ik zeker dat er dan alleen maar spijt in de plaats komt.  Wat zou hij geschreven hebben, welke fratsen hebben ze vandaag weer meegemaakt?  Ja, dat zullen jullie dan denken, daar ben ik zeker van.  Maar geen vrees, vandaag dus geen verslag.  Je zal dus ook maar nauwelijks kunnen reageren want geen verslag betekent immers ook, geen reactiemogelijkheden.  Al houden we daar wel enorm van, Sabrina en ik. De reacties die jullie sturen zijn écht leuk en ze doen ons één voor één plezier, maar ja, als je geen verslag schrijft dan kan je ook geen reacties verwachten.  Enige consequentie is mij niet vreemd.  Geen verslag dus.  Ook geen verhaal van Sabrina en ik die op de scooter naar Coral Cove rijden, zo’n 12 km verder. Het zou dramatisch zijn om te schrijven dat we nog maar een half uur op onze handdoek liggen en alweer moeten schuilen voor de zoveelste regenbui.  Na een Thais soepje verkassen we naar Silver Bay. De zee is er woelig maar ik waag het er toch op. Voor gesnorkel zijn er teveel golven en volgens mijn eega zitten de vissen dan allemaal onder de rotsen.  Gelukkig kent zij er meer van dan ik.  Enfin, in een echt reisverslag, zoals jullie dat ondertussen van mij gewend zijn,  zou het niet mistaan om te zeggen dat zowel Coral Cove en Silver Bay echte pareltjes zijn op strandgebied, waarbij je je moet inbeelden dat links en rechts rotsformaties van de partij zijn, een wit strand  in het midden en enkele leuke bars en massagesalons het beeld compleet maken.  Gelukkig schrijf ik vandaag geen verslag of ik had dit allemaal moeten vermelden en daar heb ik allerminst goesting in.  Misschien is het omwille van het feit dat de dagen hier veel te snel vooruitgaan en dat de zure frut zo zuur wordt dat het niet meer smakelijk wordt.  Het is dan ook niet vermeldenswaardig dat we nog even chillen aan het zwembad om nadien in onze kamer, met verse limoenen en cola zero, onze eigenste Cuba Libre maken.  Tja, indien ik vandaag zinnens was geweest om een 28e reisverslag te schrijven dan hadden jullie dat allemaal in zekere zin kunnen meebeleven.  Jammer. 

Ondertussen hebben we Cuba meer dan bevrijd en wordt het tijd voor een douche. Vanavond zullen we met de Honda 125 cc naar Bophut Village rijden, ook wel gekend als de Fishermans Village, maar dit schrijf ik louter ter titel van informatie en zeker niet om de illusie te wekken dat ik hierover een verslag zou willen schrijven.

Morgen, ja morgen zal er terug een reisverslag zijn.  Het 29e inmiddels.

Mijn excuses voor vandaag.  Iedereen heeft recht op een minder moment.

x