Dag 3: eindelijk verlof

Hier zijn we weer met een nieuw verhaal, 

nadat we om 21u30 gelijk nen blok in slaap waren gevallen, werden we omstreeks 4u in de ochtend gewekt door een beetje rumoer op de gang.  Het is te zeggen....de muren zijn hier van karton, waardoor het lijkt alsof we met ons bed in de gang liggen en telkens als we een auto op de baan horen voorbij komen, lijkt het alsof die elke ogenblik gaat binnen rijden.  Ik krijg naar mijn voeten, want ik heb immers het hotel gekozen.  Het enige en gelijk ook het laatste, als het van mijn reisgezellin afhangt.  Ja zeg...  

Nadat we terug in slaap zijn gedommeld, schieten we we na enige tijd terug wakker...shit...het is al 9u39 en we kunnen maar ontbijten tot 10 uur......Gene douche, geen tandengepoets en ook geen proper kleren, want deze hollebollegijsjes hebben HONGER....

We nemen nog snel een ontbijt op het terras van het hotel.  De zon doet haar werk, terwijl we allebei een lekkere koffie drinken.  Voor ons kabbelt de Ping-rivier rustig voort en schiet een eekhoorn voorbij op een tak over het water.  We regelen een scooter, die na een uurtje netjes wordt afgeleverd aan het hotel.  Terwijl we wachten, neem ik een eerste duik in het zwembad.  Rond 13u zetten we koers richting de Bua Thong Waterfalls, zo’n 60 km buiten Chiang Mai gelegen.  Als we op de heenweg moeten tanken, komen er meteen 3 Thai bij ons staan.  “”Where you from”” ... “”””You want whiskey?””  Even vriendelijk als ze zijn, weigeren we hun aanbod.  Aan beide kanten van de baan komen we talrijke rijstvelden tegen met bijhorende grazende buffels.  Hoe verder we van de stad verwijderd zijn, des te sneller het verkeer mindert en al snel lijkt het alsof we dit stukje wereld even voor ons alleen hebben.  Na een dik uur rijden komen we veilig en wel aan op onze bestemming.   De watervallen zijn zeer speciaal, want door de samenstelling van de rotspartijen kan je geen uitschuivertje maken.  Vandaar de naam ‘Sticky Waterfalls’.  Sabrina en ik, klimmen en klauteren van de ene rots naar de andere, terwijl het water onder ons voorbij gutst.  Er zijn maar weinig toeristen en dat vinden we niet erg.  We doen even later een lunchke en wandelen nog even naar de bron van dit klein paradijsje.  Op onze terugweg - het is dan al ruim voorbij 16u - worden we op verschillende plekken toegewuifd door kinderen, die met hun boekentasjes op weg zijn naar huis.  De school is uit, zoveel is zeker.

Later op de avond vertoeven we nog op de Ploen Ruedee Market.  Deze avondmarkt kennen we zeer goed van eerdere reizen.  Het is in feite een verzameling van foodtrucks in combinatie met zeer goed live coverbands.  Goei muziek, goed eten en goei gezelschap, meer moet ne mens niet hebben.  Geloven jullie ons, als ik zeg dat we letterlijk het spel mee gesloten hebben?  

Enigszins aangeschoten en meer dan voldaan, loods ik onze scooter in de richting van het hotel.

We zetten de wekker en hopen op een rustigere nacht.

Slaapwel.