Dag 2: “we zien ze vliegen”

Hallo iedereen, 

Onze tweede dag speelt zich hoofdzakelijk af op luchthavens en vliegtuigen.  Over de vlucht van Brussel naar Dubai, valt dan ook niet veel te zeggen.  Sabrina slaapt bijna de hele tijd, terwijl ik wat naar muziek luister en een stewardess regelmatig mijn bekertje vult met witte wijn...Voor mij is de vakantie al begonnen.

Nadat we van onze eerste vlieger stappen, is het niet meteen duidelijk waar we onze connectie naar Bangkok moeten nemen.  Na wat over en weer geloop, worden we door een vriendelijke dame naar een shuttlebus geleid die ons uiteindelijk naar een andere vertrekhall zal brengen.  We vinden nog net de tijd om snel wat spicy noedels in ons lijf te kappen en voor we het weten zitten we op een mastodont met vleugels en zijn we op weg naar Bangkok.

(Voor de kenners: het was een Airbus A 380,...nen dubbeldekker...)

Naast mij zit een knorrige Fransman. Omdat ik mijn rugzak nog snel voor het opstijgen wil opbergen, vindt deze “monsieur” het nodig om me in niet te misverstane bewoordingen iets toe te snauwen.  Ik reageer stoïcijns en doe alsof ik hem niet begrijp.  Eénmaal terug gezeten, besluit ik om een filmpje te kiezen uit het ruime aanbod van Emirates.  Vrij ostentatief, dat geef ik toe, kies ik voor “La grande vadrouille” met Louis de Funès, in originele Franse uitgave nog wel!  Die arrogante Fransman?   Niet meer gehoord voor de rest van de reis...

Als we in Bangkok uitstappen, grijpt de hitte ons meteen naar de keel en lijkt het alsof er iemand met een haardroger op onze gezichten staat te blazen. Nadat we onze rugzakken van de band halen, willen dan ook zo snel mogelijk onze veel te warme kleren, wisselen met iets luchtiger.  Ondertussen zijn we zo’n 24 uur wakker en dat begin ik te voelen.   Even later zitten we in de hall van gate A3.  De laatste etappe naar het noordelijk gelegen Chiang Mai, moet nog afgelegd worden.  De vermoeidheid maakt zich stilaan meester en ik besluit om languit op de zitbank een ‘powernapje’ te doen.  Na een uurtje of zo, schiet ik plotseling wakker, terwijl door de luidsprekers het volgende weergalmt: “””Miss Sabrina en Mister Jan...please come forward to our desk””. Terwijl Sabrina nog niet half beseft wat er gaande is, spring ik als een veer recht en begeef ik me naar de boarding desk, waar me twee nieuwe  boardingpasses worden overhandigd.   Om één of andere reden, krijgen we een andere zitplaats toegewezen... Als het dàt maar is....  Met ietwat vertraging komen we uiteindelijk rond 17u aan in Chiang Mai (27 u wakker). We duikelen een taxi in en zullen deze avond al op een terras zitten aan de Ping rivier. We eten overheerlijk en realiseren ons nu echt dat de vakantie begonnen is. 

Om 21u30 gaat het gordijn dicht.

 Moe!

Dat is het enige wat ik nog kan zeggen.

Slaapwel.