Dag 14: Vang Vieng

Hallo iedereen, 

Dankzij de goede zorgen van mijn persoonlijke verpleegster, ben ik de nacht vrij goed doorgekomen.  Ik heb er mijn krampjes en de koorts letterlijk uitgezweet denk ik, want bij het opstaan voel ik me al een heel pak beter.  Gelukkig heeft Sabrina altijd een zeer uitgebreide pillendoos bij: dafalgan forte 1 gram mét codëine,  immodium, perdolan tot zelfs antibiotica kan zij leveren.  Na het ontbijt en check out,  zitten we alweer in de minibus richting Vang Vieng.  We hebben een kamer geboekt in het Sansan Resort, vlakbij het centrum.  Kostprijs voor 1 nacht: 27 euro, inclusief ontbijt en zwembad in de zon. Eenvoudig maar voor die prijs, kan je niet te kieskeurig zijn.  We gooien onze rugzakken op het bed en gaan onmiddellijk uit op verkenning.  Het dorp straalt net zoals Luang Prabang een chille hippiesfeer uit.  Het is niet groot maar de bergen erom heen zijn gewoonweg te mooi!  Alles is hier gericht op outdoor activiteiten: klimmen, kayakken en buggyrijden.  We besluiten om met zo’n mega 4x4 buggy de bergen in te trekken.  We krijgen ne knalroze...  Joepie, zeker ?  Met stofmasker en bril cruisen we over onverharde wegen en authentieke dorpen, af en toe moet ik uitwijken voor koeien, honden, geiten en ook kleine kinderen, die kris kras over de weg lopen.   Ik stuur de buggy over gammele houten bruggetjes en zelfs één keer, ga ik rechts naast de brug om de rivier te traverseren.  Het water staat er op het diepste punt zo’n 40cm hoog, dus dat zou ‘ons beest’ moeten aankunnen  Boys will be boys, zeggen ze dan, maar als het water over de vloerplaat binnensijpelt, realiseer ik me te laat dat onze rugzak daar ook staat.  Er zal altijd iets van een kwajongen in mij blijven zitten, want terwijl Sabrina me zeer kwaad aankijkt en luidop foetert, tracht ik nog luider te lachen!   De schade is zeer miniem, zelfs onbestaande, want het is zo heet vandaag dat alles in een minimum van tijd opdroogt.  Op een adembenemend mooie manier leren we Laos beter kennen.  Voor zij die eraan moesten twijfelen, ja, er zijn dus nog mensen die leven in dorpen zonder verharde wegen, nauwelijks auto’s en amper stenen behuizing.  Ik blijf het zeggen, het is wonderbaarlijk!   Op onze route komen we 4 lagoons tegen met helderblauw water.  Jammer genoeg worden deze oases één voor één commercieel uitgebuit, wat maakt dat we er niet alleen zijn.  Het zal me toch niet tegenhouden om een plonske te doen.  Er is ook een toren van zo’n 6 meter, waar je vanaf kan springen.  Boys will be.....enzovoort, met andere woorden, gelijk een gastje van 16 spring ook ik naar beneden.  YOLO! 

Na 4,5 uur zit onze toer erop.  We zijn moe maar voldaan, want zo’n rit kruipt niet in je kleren, dat kan ik je verzekeren.  Vooraleer we straks het nachtleven van Vang Vieng zullen ontdekken, liggen we nog even aan het zwembad en terwijl de zon stilaan achter het hotelgebouw verdwijnt, denk ik eraan om sebiet een pintje te drinken. Sabrina is ondertussen in een diepe slaap gevallen.  

Tja, nachtzuster spelen, dat is ook een zware job, denk ik.

Tot later!