Dag 5 - Sai Yok, down the road, links voorbij Kanchanaburi

Hallo iedereen,

vandaag verlaten we Kanchanaburi en trekken verder de wildernis in, in de richting van de grensstreek met Myanmar.  Na het uitchecken wandelen we gepakt en gezakt zo’n 400 meter tot aan de Bridge over the River Kwae en terwijl we in het treinstationnetje meer info trachten te bekomen, salueert een politieman ons vriendelijk.  Hier hebben ze nog manieren.  De man blijkt een Australiër te zijn, gepensioneerd bij de Naval Police, maar nu werkzaam als onbezoldigd vrijwilliger bij de Tourist Police.  Zou dat nog iets voor ons zijn op onze oude dag?   Het praatje onder “collega’s” wordt even later afgerond, maar niet nadat ik van de man een patch van de “Thai Tourist Police”  mag ontvangen.   Ik beloof om hem er eentje van ons op te sturen als ik terug ben.  Internationale relaties zijn belangrijk en blijken ook nuttig, want even later staan we met twee gratis treintickets - “with compliments from the Thai Police”” - te wachten op het perron.  Mooi zo!

De trein is stipt op tijd en voert ons via het prachtige landschap, door de  Hellfire pass, langs de Krasae cave ( waar we gisteren nog met de scooter passeerden) en zo naar de terminus in Nam Tok, op een boogscheut van Myanmar. Een treinritje maken door dit schilderij is een belevenis op zich.  Bij het treinticket horen ook een flesje water, een stukje cake en een fris doekje.  NMBS, daar kunnen jullie nog wat van leren.    Aan elke tussenstop stappen verkopers met eetwaren op en af.  Vroeger kon je met de trein de grens over,  maar daar zijn ze mee gestopt wegens teveel illegale inwijkelingen.  De trein zit overladen vol, maar bijna alle toeristen stappen uit aan de cave, waardoor we het laatste half uur de trein quasi voor ons alleen hebben.  De wagon heeft overigens geen ramen en biedt weinig tot geen comfort.  Meer kan je niet verwachten in derde klasse.  Ik bedenk me plots dat de laatste keer dat ik nog eens in derde klasse heb gezeten, wellicht in 2016 moet geweest zijn, toen den Beerschot tegen Bocholt speelde.  Het was toen 1-0 voor de Mannekes….sorry, ik wijk af. In Tam Sok hoppen we snel in een taxi en even later staan we op de Phutakien Pier waar een longtailboot ons naar “The Floating House River Kwai” zal brengen.  Zoals de naam doet vermoeden, drijft ons hotel letterlijk op de rivier.  Wie op TV “Down the road - Thailand”  heeft gevolgd, dàt hotel dus. Check de foto’s…Het gebied is wederom A-D-E-M-B_E_N_E_M_E_N_D mooi.   We doen een dutje op het teakhouten terras, terwijl de rivier onder onze voeten stroomt.  Later zullen we nog een dorpje bezoeken waar de etnische minoriteit ‘Mon’, ook wel Talaing genoemd, een aantal eenvoudige hutten met strooien daken bewoond. Onvoorstelbaar hoe deze mensen (over)leven maar schijnbaar gelukkig zijn met wat ze hebben.  Sabrina koopt er een houten lepel een een potje om kruiden in te doen, want dat ontbrak nog in haar collectie…..Verder genieten we hier vooral van de natuur en de rust.  We lezen wat en al rustend passeert de dag en zal ook vandaag weer de zon verdwijnen achter de horizon.  Vanavond eten we in het hotel, ah ja, er is simpelweg geen andere optie.  Het terras zag er in elk geval veelbelovend uit.  Morgen hebben we een massage geboekt en zullen we onze tocht in elk geval met een ZEN gevoel verder zetten. Tot dan!  

(Mijn excuses voor het laattijdig doorsturen maar in het paradijs was even geen internet)