Dag 22 - Krabi

Goeiemorgen,

Ao Nang beach is in feite een zeer mooi, proper en breed strand.  Het zicht op de krijtrotsen is fenomenaal !  De longtailbootjes varen af en aan over de vlakke zee.   ‘ s Avonds is de wandelpier in de buurt van het hotel nog vrij aangenaam en we hebben er gisteren ook lekker en goedkoop gegeten.  Al moet ik daar een kanttekening bij maken, want ze waren vergeten om de fles rode wijn aan te rekenen en we hadden dat iets té laat door.  Al zou het kunnen dat ik hier de waarheid een kleine draai geef.  Het is maar hoe dat je  het uitlegt.   Als je éénmaal verder wandelt kom je terecht in een paar straten die je qua drukte kan vergelijken met de Sinksenfoor en de Vogelmarkt tesamen. De dragqueens die her en der flaneren hebben geen toegevoegde waarde.  Daar zijn we dus niet te lang gebleven, want we kregen hoofdpijn van al dat schreeuwerige gedoe.

HANDDOEKENLEGGERS!

Ik heb er een gloeiende hekel aan. Zonder te willen veralgemenen,  valt het me op dat dit verfoeilijk fenomeen in de meeste gevallen toe te schrijven valt aan dames van gemiddelde leeftijd, die nog nét voldoende te been zijn om, gewapend  met wasknijpers en al, voor dag en dauw, op een drafje naar het zwembad te lopen.  Hun knieprothesen of plastieken heupen, artrose en hier en daar wat reuma of opkomend jicht, vormen dàn geen enkel probleem .  Ze wanen zich 20 jaar jong, in hun spuuglelijke negligés met tijgermotief, opgestoken geblondeerd haar ‘coupe ananas’, valse borsten, verrimpelde tatoos en  een veel te grote zonnebril.  Zoals haviken dat plegen te doen, speuren ze het jachtgebied af op zoek naar de beste ligplek.   Ze snappen geen snars van meteorologie maar je kan er donder op zeggen dat ze perfect weten hoe laat de zon opkomt, hoe ze draait en welke ligbedden het meeste rendement opleveren.  Eens ze ‘hun’ bedje toegeëigend hebben, gaan ze er even op liggen maar dit is slechts een schijnbeweging.  Na 5 minuten laten ze het strijdtoneel achter op zoek naar hun man, die in de ontbijtruimte al van zijn eerste koffie geniet, u raadt het al, ook aan dat ene tafeltje in de zon. Vanop ons terras zien we het allemaal gebeuren.  Let wel, volgens de policy van het hotel worden handdoeken, die er na 45’ nog onaangeroerd bij liggen, onverbiddelijk verwijderd. Mijn chronometer loopt in elk geval.

Nee, handdoekenleggers,  ik moet er niet van weten, dat is zo helder als wat. Ik zal er verder geen woord meer aan vuil maken.

Ondertussen zijn we ingepakt en heb ik twee bedjes kunnen claimen, waarmee ik eigenlijk bedoel dat Sabrina heeft ingepakt, terwijl ik me, gewapend met zonnecrème en leesboek op twee bedjes heb gelegd.  Sabrina en ik zijn een goed team.  
We zullen straks naar een andere kamer verhuizen en daarvoor hoeven we zelf niet al te veel te doen.  De ingepakte rugzakken worden door de piccolo’s van de ene kamer naar de andere kamer gebracht en wij worden per SMS ingelicht wanneer de kamer klaar is.  Mooi geregeld.  Vanop ons balkon van onze enorme hotelkamer hebben we een werkelijk prachtig zicht op de bergen van Krabi.  De komende dagen zulllen we nog wel wat foto’s posten om het te verduidelijken. 

We brengen de dag door aan het zwembad en zullen ook onze tenen of iets meer in de zee steken.  We mijmeren na over de afgelopen drie weken. We lezen wat en zullen ongetwijfeld een kleinigheidje drinken.  Na Krabi komt Koh Lanta.  We hebben beslist dat we de transfer per boot zullen maken.  We hebben al genoeg in bussen en minivans gezeten.  We zitten aan zee, dus we zullen varen, zoveel is zeker.  We sluiten de dag af in een toprestaurantje naast het hotel.  Het eten is er voortreffelijk en de wijn niet duur.  We zijn getuige van een vuurshow en live muziek.  Bovendien zien we één van de meest prachtige zonsondergangen die je je maar kan bedenken.   Topdag en topavond alweer, die we afsluiten op het balkon van onze kamer.  Black Label en witte wijn.  Meer moet dat niet zijn, dat rijmt.  

Morgen hebben voor heel de dag een bootje gecharterd.  We gaan enkele mini-eilandjes bezoeken, snorkelen, zwemmen en vooral genieten van mekaar en van de natuur.  Ondertussen krijg ik een ‘ping’ op mijn GSM……

Een mail van Etihad herinnert ons eraan dat we weldra een terugvlucht richting Brussel hebben.  Die durven nogal, dat is  pas binnen 9 dagen!  Voorlopig zitten we hier nog.  Dat ze ons dus vooral nog heel even gerust laten, of wat denken jullie?

Tot later!