Dag 14 - Pai

Beste volgers, 

Na een langer verslag, beloof ik dat het vandaag iets beknopter zal houden, al ben ik van mening dat beloven meer iets voor politiekers is, de verkozen zattemansklappers, de politiecombizeikers, de vrienden van de Chinezen en de luchtgitaarspelers, u weet wel.   Een lang verslag?  Nee, het is immers weekend en dan hebben de meeste mensen wel iets anders te doen. Want wat kan je schrijven over een dagje platte rust?  Niet al te veel. Dus dan doe ik dat niet.  Ik zou wel willen, maar wat hebben jullie eraan om te lezen dat we gelijk twee luie beren op een zetel hebben gelegen, een plonske hebben gedaan in een zeer koud zwembad,  een boek hebben gelezen, muziek hebben geluisterd of meer van dat fraais.  Niets.  Dat is informatie waar niemand om vraagt, dus wijd ik er weinig of geen woorden aan, laat staan volzinnen.  

Het ontbijt wordt hier à la carte aangeboden.  Er is meer dan keuze genoeg en alles wordt met de grootste zorg gepresenteerd.  De koffie is de beste die we tot hiertoe gedronken hebben, al zit de Franse eigenaar daar zeker voor iets tussen.  

Wat ik ook nog met jullie wil delen is dat het hier in de bergen van Pai ‘s morgens alvast, naar Thaise normen, vrij koud is.  Daarmee bedoel ik dan mistig, bewolkt en amper 16 graden.Rond 11 uur  trekt de hemel wel open en wordt het voor een halve dag zeer warm, maar rond 17u, als de zon weer achter de bergen verdwijnt, heb je toch wel een jasje of een truitje nodig. Dit is iets wat we eerder in Pai niet gewend waren.  Maar het is nu zo.  

Buiten lui zijn, heb ik nog wel een fysiek momentje ingelast en dat viel me niet mee. De hoogteverschillen, waarmee ik op voorhand geen rekening had gehouden, deden mijn kuiten bijna ontploffen.  Na 10 K sta ik met de Runners High onder de douche, terwijl Sabrina al geniet van een apéritiefje op het balkon van onze kamer.  Een zeer mooie, moderne kamer trouwens.  Even later slenteren we naar de avondmarkt met een plan.  Er zijn hier heel wat cafeetjes waar je eten van buiten mag meebrengen.  Het plan is vernuftig en eenvoudig tegelijkertijd.  Ik zet me neer en bestel iets om te drinken en hou zo twee stoelen vrij, terwijl Sabrina op zoek gaat naar wat lekkers.  Het plan werkt en even later zitten we frietjes en heerlijke kippensatés te eten in een gezellige wijnbar.  De wijn is er evenwel pokkenduur en vermits we geleerd hebben om het brood droog te eten als de boter te duur wordt, kiezen we voor een fris pintje.  Het is het begin van een topavond, die nog gezelliger wordt als we vergezeld worden door een bevriend commissaris en diens vriendin, die net zoals wij, met vakantie zijn in Thailand.  Het duurt niet lang of er worden anecdotes van vroeger verteld en als de gesprekken filosofischer worden, is dàt het teken voor Sabrina om nog meer eten aan te rukken. Op het einde van de avond, enkele pintjes verder en een paar opgeloste wereldproblemen later,  laat ik me zelfs verleiden tot het drinken van een wodka.  Maak er daar maar twee van.  Ik vermoed dat Tim, de vriend van Kirsten, die Russisch bloed heeft en naar t’ schijnt wodka drinkt bij zijn ontbijt , blij of misschien wel fier zal zijn om dit te lezen.  Ik zou ‘em dan ook adviseren om dit gevoel te verwoorden in een korte reactie in deze blog, wat hij tot dusver nog niet gedaan heeft…...Ik hoop dat hij evenveel plezier beleeft aan het opvolgen van mijn advies, als ik bij het geven ervan.     

Rond 23u kruipen we onder de wol en het hoeft niemand te verbazen dat we zeer snel in slaap vallen.  Nazdrovje!