Dag 12 - Mae Hong Son

Halo iedereen, 

gisterenavond hebben we zeer lekker gegeten in het restaurant van ons resortje. De omgeving is zoals gezegd super, de prijzen belachelijk laag en de bediening door dames in traditionele klederdracht opperbest, waardoor we meteen besluiten om vanavond geen halsbrekende toeren uit te halen door in den donker naar het dorp te rijden op zoek naar een restaurant.  Voilà, dat weten jullie dan ook weeral. 

Aan de buitenzijde van onze hut, hangt  een reuzengrote (giftige) gouden zijdespin, van zo’n 10 cm in een web van ongeveer één meter doorsnede te bengelen..  Ze hing daar gisteren ook al en we zijn blij dat ze vannacht niet op wandel is gegaan.  Sabrina neemt het zekere voor het onzekere en legt een badhanddoek onderaan de voordeur van onze hut en zal me later ook opdragen om het muskietennet aan de luster te bevestigen. Protesteren heeft in dit geval geen zin, choose your battles….. en dus voer ik uit.  

Deze ochtend zitten we al vrij vroeg aan de ontbijttafel, terwijl er plotseling een hevig onweer losbarst.  Als het hier regent, dan regent het.  Amai, mijne frak.  Rond 10u30 klaart gelukkig de hemel helemaal open en kunnen we op uitstap. We tanken de Honda eerst vol want ook Japanners hebben benzine nodig.  Daarna bezoeken we de tempels Wat Chong Klang en Wat Chong Kham.  De meeste tempels in Mae Hong Son werden gebouwd in een architectonisch weinig eenduidige stijl die sterke invloeden van Birmese, Shan en Lanna-kenmerken heeft ondergaan. Persoonlijk werden wij er niet echt warm van, al vinden we wel dat je ze moet gezien hebben als je de moeite neemt om helemaal tot hier te rijden.  Via een kronkelend doch wel geasfalteerd paadje rijden we verder de berg Doj Kong Mu op en ontdekken er de Wat Phra That tempel. De twee chedi’s - welke volgens de overlevering relieken zouden bevatten van één van de eerste discipelen van Boeddha -  vinden we wél mooi, alsook het prachtige uitzicht op de vallei.  

Nadien is het tijd om eens een bezoekje te brengen aan de longnecks-stam oftewel de Padaung genaamd.  Deze vluchtelingen van Birmese origine wonen verscholen in de jungle in een dorpje met de naam Baan Huai Pu Kaeng.   Na  30 minuten rijden, via smalle wegen bereiken we de oever van de Pai rivier, waar we met een longtailboot naar de overzijde zullen gebracht worden. De overtocht kost 40 baht en om het dorp in te mogen betalen nog eens 400 Baht.  Onvoorstelbaar weeral om te zien hoe deze mensen leven.  De meeste vrouwen hebben die typische bronzen kralen rond hun nek en kuiten.  De foto’s spreken voor zich. Na een uurtje of zo, wie zal het zeggen, want de tijd vliegt hier voorbij zoals een windhond op doping, spreken we onze bootman aan met de vraag of hij ons met zijn bootje naar het volgend dorp, Baan Nam Piang Din, kan brengen. In gebarentaal, want de man was zowel in 1e als in 2e zit gebuisd voor het vak Engels, maakt hij ons duidelijk dat dit mogelijk is, tegen betaling.  UIteraard, want voor geld danst den beer en dus stappen we in.  600 baht moet het ritje kosten, wat weer niet weinig is. We zijn nog maar net ingestapt  als een Noors koppel ons vraagt of ze mee kunnen varen.  Daar moeten we niet over twijfelen en helpen de twee Vikings aan boord, waardoor ook de kosten zonder morren gedeeld worden. Als de bootreis naar het dorp al spectaculair was, waren we bij aankomst aan het dorp, op amper 5 km van de Birmese grens, toch enigszins teleurgesteld, maar een fijne ontmoeting met een 80-jarige, getatoeëerde monnik en  een risicovolle oversteek via een hangbrug maakten veel goed.  Na de terugrit, stappen we gezwind terug in onze bolide en even later liggen we zalig uit te rusten aan het zwembad.  Het is 16u en Sabrina bestelt twee tonics, die keurig en even discreet worden aangelengd met een tax-free gin.  Living the good life.

Vanavond zitten we met de voetjes onder tafel en zullen we nadien aan het kampvuur zitten, wellicht met drankje of zo,  we zullen weer lekker eten, maar daarvoor is het nu nog wat te vroeg.  Op één been kan je niet staan, …..””Sabrina, vrouwlief,  kan ik nog een tonic krijgen, please”””.  Er wordt geknikt.

Schol!