Dag 10 - Chiang Mai naar Mae Sariang

Dag iedereen, 

Deze ochtend zet ik mijn wekker om 6u45. Terwijl Sabrina nog in dromenland vertoeft, maak ik me zo geruisloos mogelijk klaar voor een ochtendloopje rond de oude stad van Chiang Mai.  Het is er dan al vrij druk en ik voel de smog letterlijk in mijn longen kruipen, dus dit is misschien niet het beste idee geweest.  Bovendien moet ik goed uit mijn doppen kijken om niet omver gereden te worden, maar goed, na een uurtje en 11 km later, sta ik terug in het hotel, waar er ingepakt wordt en na een verkwikkende douche zitten we allebei in de ontbijtruimte te genieten van een super lekkere cappuccino.  Stipt om 10u wandelt de man van BUDGET-cars binnen met de sleutel van onze huurauto (Honda City)  en om 11u wagen we ons in het verkeersgedruis.  Links rijden in een drukke stad,  die je niet echt kent, is een avontuur op zich, maar na een tijdje geraken we met onze Japanse vriend toch uit het centrum en kan onze roadtrip, beter gekend als de Mae Hong Son loop, eindelijk  beginnen.  

Niet veel later bezoeken we de Wat Umong (forest temple) die net buiten de stad ligt, aan de voet van de berg Doi Suthep. Wat Umong (wat tunnel betekent) is gelegen in een sprookjesachtige omgeving en er zijn amper toeristen te vinden.  Direct worden we verrast door drie mysterieuze tunnels, waarbij de slippers verraden waar de ingangen zich bevinden.  De tunnels zijn met elkaar verbonden en bij elke uitham wordt  een Boeddhabeeld verlicht. Verbazingwekkend mooi!   Boven het tunnelcomplex staat een enorme lotusvormige pagode.  Een monnik in oranje gewaad mediteert op de rand van een stenen muurtje.  Rechts van het tunnelsysteem en onder de pagode liggen dan weer tientallen ‘afgedankte’ Boeddhabeelden klaar om door het mos en ander planten overgenomen te worden.  Dit was écht de moeite waard!

De resterende 150 kilometer over Road 108 naar Mae Sariang is vrij vlak en aangenaam. Niet spectaculair.  Rond 15u parkeren we de auto voor de deur van het gezellige Riverhouse Resort.  Er wordt ons een ‘deluxe room’ aangeboden met balkon en zicht op de rivier.  De kamer heeft weliswaar slechts twee afzonderlijke bedden.  Voor één nacht kan dat geen kwaad, denk ik dan.  Mijn reisgenoot beaamt.  We zijn trouwens te moe om nog verder op zoek te gaan naar een hotel en zijn al lang blij dat we even later aan het zwembad kunnen uitrusten.  Het zwembad hebben we trouwens ook weer voor ons alleen.  Eigenlijk stelt Mae Sariang niet zoveel voor. Het is een klein dorpje aan de Yuam rivier. Toerisme is hier nauwelijks ontwikkeld, maar dat heeft zo z’n charmes.  Alleen in Langpanich Road aan de rivier zijn er wat restaurants en guesthouses die uitkijken op de oevers van de rivier. Toeristen die hier komen zijn vogelaars, bikers of avonturiers die de Mae Hong Son Loop rijden. ’s Avonds komt iedereen samen bij het Sawaddee Restaurant & Bar, waar je heerlijk Thais kunt eten en een drankje kunt doen. En dat is ook wat wij doen.   We sluiten de avond af met een partijtje pool, waar ik in gesprek geraak met een Brit en een Israëliër.  We do not mention the war, want het moet plezant blijven.  Morgen rijden we verder in de richting van Mae Hong Son.  We zullen er twee dagen blijven.  Slaapwel.