Dag 7 - Valladolid

Hallo iedereen, 

Het is 6u30 en we zijn al goed wakker.  Snel een kattewas en gauw de scooter op richting het Mayatempelcomplex van Chitzen Itzà.  Na een uurtje of zo, rijden we gezwind de parking op.  Het is 8u15 en het idee van zeer vroeg te vertrekken is blijkbaar ook door andere toeristen opgepikt.  We parkeren onze scooter, tegen betaling, boeken dan een gids, tegen betaling, kopen een inkomticketje,tegen betaling of wat dacht je, en alsof dat nog niet genoeg is betalen we nog een extra tax om de Go Pro te mogen meenemen.  Vraag me niet waarom, maar het is zo.    Met de gids erbij, in het Nederlands nog wel, moeten we gelukkig niet aanschuiven én krijgen we een zeer deskundige uitleg. Het kost wat meer,  maar we hebben het er voor over.  Wat we te zien krijgen is te omschrijven in één woord, of nee, maak er daar twee van: prachtig en majestueus!.  Die Mayas konden aardig overweg met dat tempelbouwen.  Na meer dan 3u te hebben rondgewandeld, hebben we ‘t wel gezien.  Het fotorolleke is trouwens op en de grote massa Polen, Russen en Amerikanen zijn inmiddels gearriveerd, wat voor ons het sein is om de plek zo snel mogelijk te verlaten.  We eten nog snel iets en rijden dan naar de Cenote ‘Ik Kil’.  Ik doe er een plonske tussen de lianen, terwijl de zon door het gat in het dak van de grot priemt.  Dit is wel een gave ervaring.  In Yucatan alleen zijn er meer dan 3000 van zulke met water bevattende grotten.  Het woord Cenote, komt van de Mayataal en verwijst naar het woord tso’ono’ot, wat afgrond betekent.  Voilà, het is maar dat je ‘t weet.  Tenslotte is dit een serieuze reisblog en een beetje ernst is me bij vlagen niet zo vreemd.  Later op de dag willen we ook de cenote Xkeken bezoeken, maar die blijkt al gesloten.  Een brave Mexicaan, die zomaar langs de weg zit te zitten, zoals we al vele Mexicanen hebben zien doen, zegt ons dat er twee dorpjes verder nog wel een cenote is die open is.  We volgen zijn aanwijzingen en passeren enkele zeer kleine dorpjes met lemen hutten, echt onvoorstelbaar!  Eens we voorbij het tweede gehucht zijn, wordt de route wel wat akelig.  Links en rechts zien we enkel jungle en verder zijn we er helemaal alleen, wat zoveel wil zeggen als, geen ander verkeer.   Het GSM signaal is ondertussen ook al weggevallen en nét als we rechtsomkeer willen maken omdat we ‘t niet vertrouwen, zien we de dorpkern van Tekom opdoemen.  Geen enkele toerist te zien.  De cenote blijkt letterlijk onder het dorpsplein te liggen, zo blijkt.  Ongezien.  Een trap, dewelke bewaakt wordt door een politieman, leidt ons  50 à 60 meter onder het straatoppervlak om er terecht te komen  in een grot met een diameter van meer dan 80 meter!!!  Samen met enkele dorpbewoners  duiken we in het frisse maar heldere water.  De locals begapen ons alsof ze nog nooit eerder een bleke gezien hebben.  Later passeren we nog langs het klooster San Bernardino en vanwege het feit dat er in mijn reisgids, volgens onze mening te veel dan nodig over geschreven werd, ga ik zeker niet te veel woorden vuil maken aan dat klooster, met zijn mooie gevel en lelijke kapel en zo.  

Na een douchke, is het buiten beginnen stortregenen.  Verdomme,   We hebben een tafel gereserveerd op de rooftop van Meson del Marques en er zit gene paraplu in onze rugak…Geen nood, we krijgen een tafel op de gezellige binnenplaats en na de degustief merken we enige bedrijvigheid op het dakterras, nadat de zondvloed gestopt is, waarop we ook even een kijkje gaan nemen.  Met de verlichte kathedraal op de achttergrond sluiten we de dag af.  

Zij een mojijto, ik een margarita!

Salud!

Buenas noches.