Dag 20 - Tulum

Dag iedereen, 

nog 2 dagen voordat het noodlijdende Beerschot, mijn Beerschot, op den Bosuil zal spelen.  Het zal den eerste derby zijn, in mijn bijna 27 jarige carrière, waar ik beroepshalve niet bij ben.  Volgend jaar zal ik toch eens met de kalendercommissie van de voetbalbond moeten praten, want dit is eigenlijk niet aanvaardbaar, al vrees ik dat het probleem zich volgend seizoen vanzelf zal oplossen, want de beer is ziek en zou misschien beter een vogel worden, die ooit weer terug hoog kan vliegen , doch liefst geen uil en al zeker geen BOSuil.  Toemme toch. Ik lees dat Abramovich zijn Londens clubje verkocht heeft.  Zou hij niet geïnteresseerd zijn in een club op ‘t Kiel? Als hij zich openlijk uitspreekt tegen Poetins degoutante uitspattingen, zullen ook zijn roebels welkom zijn in de Atletenstraat.  Ik dwaal af.  

Terug naar de orde van de dag.  Deze ochtend staan we iets vroeger op, want we willen de ruines van Tulum gaan bezoeken.  De Maya tempels in Tulum zijn de enigste ter wereld aan de zee gelegen en dat maakt deze site vrij uniek. De inkom valt mee (85 pesos pp) en hetgeen je te zien krijgt is van een ongelofelijke schoonheid.  De archeologische site is ook gigantisch,  ik schat zo’n 4 of 5 Olympische voetbalstadions groot.   Overal kruipen leguanen op en over, de combinatie van de oude zandstenen met het azuurblauwe water en de palmbomen is werkelijk prachtig.  Vanop de hoge kliffen kijken we neer op een klein strandje waar de schildpadden hun eieren komen leggen. Dit schouwspel speelt zich vooral af met Pasen, maar het zou kunnen dat ik me dat inbeeld, want eieren verstoppen link ik meteen aan de Paasperiode die er weldra aankomt. Ik ken evenveel van schildpadden als van driekhoeksmeetkunde en ook in vogelkunde had ik 2e zit, maar vooral dat laatste had ik al eerder neergeschreven.  De warmte laat zich voelen en heeft een impact op mijn schrijfsels, maar dat zal me wellicht vergeven worden.   Het is hier nog geen enkele dag onder de 30° geweest en toch zijn er altijd wat wolken, waardoor ons teer velletje een beetje rustpauze wordt gegund. 

We ruilen de scooter in voor de benenwagen en al fietsend op twee ‘krellen van velo’s’ rijden we naar onze geliefde stek, beachclub CINCO.  We zijn daar ondertussen al habituées.  We worden er begroet alsof we er al jaren komen, maar schijn bedriegt.  Alles voor de ‘propina’, de fooi dus…..Desalniettemin genieten we met volle teugen van deze stranddagen in tropische sfeer, al moeten we toegeven dat we ook wel beseffen dat het begint te korten. De frut ligt klaar in de zon om zuur te worden.  Maar zover is het nog lang niet.  De dagen gaan hier even snel voorbij als de vleugels van een kolibri, paraderend voor een bloem met zoete nektar.   Wat is dat toch met die vogels deze reis?   We vallen in slaap onder de parasol.  De taco’s met garnalen en de corona met citroenschijfje zijn besteld! Viva la vida!

Na een deugdoende douche, rusten we wat uit en selecteren we de foto’s voor deze blog Zoals jullie weten, is dat Sabrina’s job.  Ik schrijf en zij illustreert.  Een goed team op alle vlakken.  Deze avond wordt wellicht (en hopelijk) afgesloten in Trattoria Acqua & Farina.  Pasta bij Fellaini.  Buena sera!