Dag 6 - Isla Holbox naar Valladolid

Goeiemorgen iedereen, 

We vernemen dat in België een hevige storm woedt waardoor daken van stadions weggeblazen worden, containers in onze haven slechts legoblokjes zijn die door de wind zeer snel van plaats  veranderen.  Vooral dat laatste is bijzonder lastig voor de uithalers van “marchandise” in sportzakken.  Wat heb ik met hen te doen, zeg.  De dokwerkers die we kennen en dat zijn er wel een paar,  raden we - voor hun veiligheid - aan om “een briefke te nemen”, wat volgens den  “Dikke Major”, het bekende dokwoordenboek,  zoveel wil zeggen als “ik gon (weeral) niet werken”.  

Na de ontbijtverplichtingen leggen we ons nog wat op het strand.  Het zal even duren vooraleer we terug zand tussen onze tenen zullen voelen.  

Onze rugzakken zijn ingepakt en het is weer ‘foor-heet’.  We zijn net op tijd voor de ferry, maar eens aan boord, blijkt deze al té vol te zitten.  We worden verzocht om over te stappen op een andere boot, maar we hoeven onze rugzakken niet persé over te laden….euh, dat gaan we toch nét iets anders doen, denken we dan.  Eénmaal in Chiquila aangekomen, zal er koers worden gezet naar Valladolid.  We zullen er slapen in Las Funtadores, een hotel met een koloniale stijl én zwembad.  Vooraleer het zo ver is, eten we iets in een typische low-cost eettent in Chiquila, met de al even typische Mexicaanse naam Maracuwa.  Niet duur, zeer lekker en heel pikant.  Laat ons hopen dat we al dit lekkers darmgewijs niet moeten uitzweten tijdens de bustrip.  Het ADO busnetwerk is vrij uitgebreid en tickets zijn vrij eenvoudig te boeken via een app op je GSM of aan het loket.  De zitplaatsen zijn zeer ruim en je kan ze, net zoals je dat doet met vliegtuigstoelen, op voorhand kiezen.  Weet alleen dat er achterin de bus een toilet is en dat je daar dus best niet naast zit.  NIettegenstaande de bussen over ‘t algemeen vrij proper zijn, hadden ze hier toch vergeten het WC-eendje te vervangen…..De bus is nog niet goed weg of we worden overvallen, wat zeg ik, bijna bedwelmd,  door een zeer penetrante pissijngeur.  De mannen onder ons, die tijdens een zatte avond ooit het openbaar urinoir  van de kathedraal gebruikt hebben, weten exact wat ik bedoel.  Sabrina en ik gaan bijna over onze nek en we zijn nochtans wat gewoon.  We ontdekken meer vooraan in de bus nog net twee vrije plekken en spurten ernaar toe.  Jammer genoeg is  ook daar de stank niet te harden, telkens de WC deur open gaat.  Waar is ‘t “Ruimerke, de idool van uw riool”, als ge’m nodig hebt?  Voor 1 keer zijn we blij dat we een mondmasker moeten dragen.  Verder verloopt de busrit zeer vlot.

Onze kamer in Hotel Las Fundadores is ruim maar basic.  Twee ‘twijfelaars’, je weet wel, zo’n dubbelbed voor liliputters, doen me twijfelen in welk bed ik ga slapen.  Elk in een apart bed zal wellicht geen optie zijn, vermoed ik.  Ondertussen hebben we een scooter gehuurd en al even het standscentrum verkend.  We reserveerden voor morgenavond al een tafel in restaurante El  Meson del Marques .

De hitte en het strandleven maakt ons loom, maar daar gaat dus morgen verandering in komen, want we zullen immers vroeg uit de veren moeten, want het plan is om een bezoek te brengen aan de Mayatempels van Chizen Itzà, één van de 7 wereldwonderen en dus een must see.  We willen er liefst voor de toeristeninvasie arriveren.  Er staan ook nog enkele cenotes (grotten waarin je kan zwemmen) op de menu, maar nu eerst een douchke, een hapje eten.  Tot later!