Dag 21 - Tulum

Beste vrienden, 

we ronden de avond af bij op zijn Italiaans, bij Acqua e Farine, met garçon ‘Luigi’, aka Marouane Fellaini.  De man herkent ons van de vorige keer en gaat gewillig mee op de foto.  We eten wederom zeer lekker (verse lasagne en zalm) en drinken daarbij een zeer lekkere rode Montepulciano.  Zoals eerder reeds gezegd en excuus voor de herhaling, maar we krijgen een hapje vooraf en bij de rekening wordt een limoncello aangeboden.  Typisch Italiaans maar zo on-Mexicaans….

We fietsen naar het hotel en vergissen ons van straat.  In feite zijn we de weg een beetje kwijt…. We horen een live bandje spelen in een café en worden naar binnen gezogen op een nummer van Aerosmith. We werpen snel een blik op de menukaart en beslissen unaniem om in dit bijzonder leuk eetcafé te reserveren op maandag 7/3, terwijl de band een cover van Queen brengt.  Sabrina is megafan en geniet dan ook enorm, ik merk dat ze op de tafel wil springen maar ze houdt het deftig.  Een schandaal wordt hierdoor net vermeden.   Ik heb al veel coverbands gezien maar deze jongens kennen hun vak en zijn naar mijn bescheiden mening té goed om in een klein café in Tulum te spelen voor welicht “ne cola en ne cha-cha”.  Maandag speelt hetzelfde bandje covers van de Beatles dus die avond kan alvast niet meer stuk. We genieten van de live rock muziek en drinken nog iets, ik doe een poging om  te headbangen in combinatie met “luchtgitaar”, wat er met mijn korte ‘coupe’ vrij belachelijk uit ziet, maar dat deert geen mens. Het lijkt alsof we op een klein festival beland zijn…totaal niet gepland en daarom des te leuker. Wat een avond. Met enig gesuis in de oren en nekpijn van het ‘headbangen’, vinden we rond 23u onze weg terug naar het hotel, waar we niet veel later als een blok in slaap vallen. 

Na het ontbijt besluiten we om een lange strandwandeling te maken.  Er is hier strand genoeg dus dat moet lukken. We hebben ook lekker lang geslapen dus we zijn zo fris als wat. Tja, als wat eigenlijk.  Het ontbreekt me plotseling aan inspiratie.  Zo fris als een hoentje wordt al eens gezegd of zo fris als een konijn in de plein, dixit wijlen Robert Waseige.  Ok, maar dan wel eentje zonder mixomatose, want daar zijn die konijntjes niet zo danig fris van.  Sorry.

Via Playa Paraiso komen we terecht op Playa Pescadores en lopen zo verder op de rotsen tot we niet meer kunnen.  We kijken over de baai en merken dat de zee wat ruwer is dan andere dagen. Hierdoor ligt er ook wat meer zeewier op het strand.  In de verte zien we Restaurant Mezzanine liggen (zie ‘cliffhanger’ - verslag dag 20).  We lunchen op het terras en hebben een tafel aan de rand van de klif en terwijl de zee tegen de rotsen spat, zetten we een fris flesje bier tegen de lippen.   Nadien rusten we wat uit op het strand en trotseer ik toch nog even de hoge golven.  Rond 15u00 is het écht niet meer uit te houden van de warmte. We fietsen terug en onderweg  houden we nog een pitstop bij ‘Liefs’ - een alternatief drankstalletje, uitgebaat door een al even alternatief Hollands koppel.  Een felgroene oude VW-bus doet dienst als bar en keuken.    Je kan van die groene ‘fögels” zeggen wat je wil, maar hun tropical smoothies en home-made ice-tea zijn top!  Rond 17u liggen we aan het zwembad.  Het is nog steeds foorheet maar de gezellige binnenplaats van het hotel ligt volledig in de schaduw en het water is dus zeer fris. Onze kamer heeft geen balkon, maar we hebben het zwembad helemaal voor ons alleen.

Tot later!