Dag 3 - Isla Holbox

Goeiemorgen iedereen, 

Gisterenavond genoten we van een heerlijke pizza  in restaurant Roots (check-it out….).  We dienden wel ruim een half uur aan te schuiven maar ik kan jullie zeggen dat het meer dan de moeite waard was.  Wederom zaten we in een gezellig verlichte tuin onder de bomen.  Het restaurant vierde zijn 10-jarig bestaan en had omwille van die reden een zeer goede live-band uitgenodigd en wij mochten daar bij zijn.  De stemming zat er in en meer moest dat écht niet zijn.  Voldaan kuierden we nog wat rond en rond 23u gingen de oogjes dicht.  

15/2 - 10u

Terwijl het bij jullie al bijna apéro-time is, komen wij juist van de ontbijttafel op het dakterras van het hotel.  We kijken uit op de baai.  Het is lichtbewolkt maar wel warm.  Een zachte bries maakt de beschrijving compleet.  In de verte staat een witte reiger in het ondiepe water te waden in de hoop een visje te kunnen scoren.   Meteen na het ontbijt besluiten we om een wandeling te maken.  Met onze sleffers in de hand, volgen we de waterlijn, net zoals vele verliefde koppels dat plegen te doen.  We speuren naar mooie schelpen maar zien ook rode zeesterren tussen de rotspartijen liggen.  Even verder liggen enkele  leguanen te zonnen.  De beesten bougeren geen milimeter als we dichterbij komen en denken er welicht het hunne van.  Mocht ik een leguaan zijn, dan zou ik wellicht hetzelfde doen.  Ons tochtje gaat net tot aan Punta de Cocos en de achterliggende mangrove.  ‘s Avonds kan je hier een zeer mooie zonsondergang zien, aldus Lonely Planet.  Allemaal zeer mooi, maar we zijn er jammer genoeg niet alleen.  Enkele boten met dagtoeristen uit Cancun liggen aangemeerd.   In één van de vele geïmproviseerde beachbars horen we Edith Piaf’s “”La Vie en Rose””” uit de luidsprekers galmen.  Niettegenstaande ons (vakantie)leventje weliswaar over rozen gaat, zijn we niet echt dorstig en dus zetten we onze tocht verder.  Een mojito zou er wellicht wel ingaan, maar met al dat drinken moet je niet overdrijven.  Een half uur later zijn we op het eindpunt van de baai teruggekeerd en lopen terug in de richting van Holbox.  We lunchen in een zeer gezellige, maar iets duurdere eettent, waar ik de naam van ben vergeten, maar we hebben er wel een tafeltje gereserveerd voor overmorgen, dus daar kom ik nog op terug.  Later sluiten we de namiddag al lezend af op de bedjes van het privéstrand van ons hotel.   Het is heel de dag warm, maar de zon heeft moeite om zich een weg door het lichtgrijze wolkendek te forceren.  We lezen allebei onze boek bijna in één ruk uit en schrikken ervan dat het alweer zo snel zo laat is geworden.

We douchen het zand van tussen onze tenen en andere lichaamsspleten waarvan ik jullie de details zal besparen wegens ‘geen zaken mee’ en zullen opnieuw te voet naar het hippie-achtige dorpscentrum van Holbox trekken.  Je zou zowaar denken dat we niets anders doen dan slapen, drinken en eten.  Voorlopig is dat juist, maar daarvoor zijn we ook naar hier gekomen.  

Tot later!