Dag 18 - Tulum

Buenas Dias alweer, 

gisterenavond zijn we gaan eten in een klein Italiaans restaurantje, Acqua & Farina (met dank voor de tip J &N!!) Geweldig goed gegeten en niet overdreven duur.  We geraken er aan de praat met enkele locals en krijgen vele leuke tips.  We  ontdekken ook dat de garçon van het restaurantje verdomd veel  op Marouane Fellaini lijkt, u weet wel,  de Belgische voetballer, weelderige haardos, zijn voornaam verraadt zijn afkomst, die momenteel in China speelt omdat hij graag rijst lust en daar zefs soms een loempia bij eet.  We trachten later nog een foto toe te voegen, want we hebben al gereserveerd voor komende vrijdag :).  Na de aangeboden limoncello, kuieren we naar het hotel en het valt ons op dat de apothekers en de 7/11 shops (de nachtwinkels n.v.r) enkel te bereiken zijn via een doorgeefluik. Het feit dat je er enkel op die manier nog zaken kan kopen, heeft wellicht met de veiligheid te maken.  De politie zie je hier trouwens veelvuldig rondrijden en/of te voet patrouilleren. Als er bijvoorbeeld een geldautomaat wordt aangevuld zie je mannen met shotguns, half gemaskerd, geflankeerd door politie-eenheden in tactische uitrusting, inclusief ballistische helm, paraderen.  Wij zijn niet onder de indruk en onveilig hebben we ons tot op heden nog niet gevoeld.

Het ontbijt.

Uitgebreid, lekker en de koffie heet en zwart, zoals het hoort.  Voilà, dat weten jullie dan ook weer

We fietsen naar Tulum Beach.  In beachclub CINCO hebben we immers een ligbed gereserveerd en we plannen dus een hele dag niks doen, lezen, muziek luisteren en zwemmen en oh ja, wellicht zal dit gepaard gaan met een hapje en een drankje of twee.  Het leven kan soms mooi zijn. We genieten heel de dag.  Zwemmend, drinkend en etend.  Van elkaar en van de omgeving.  . We hebben letterlijk een kingsize ligbed gekregen, wat betekent dat we luxueus kunnen verbranden.  De service is uitmuntend,de cocktails volgen elkaar op als een zondvloed en het eten is super.  Ik lees mijn derde boek uit, getitteld “Sind ik niet meer drink” (Evi Hanssen).  Ik ga daar eens goed over nadenken…….

Enkele vissers komen terug aan het strand en geven kleine, onverkoopare, visjes aan de vogels. Menige albatrossen en pelikanen doen zich tegoed aan deze gratis lekkernij. De machtige vogels komen de vis letterlijk uit de handen van de mensen plukken.  Een prachtig schouwspel!

Ondertussen geraken we ook aan de praat met een Mexicaanse politie-eenheid (een trinoom, n.v.r) die het strand komen beveiligen.  Er zijn wel eens conflicten met gewapende bendes die vanuit de zee, zoals piraten, aan wal gaan en de mensen - onder bedreiging van vuurwapens - beroven van hetgeen ze bezitten.  Er komt nog een dame bij staan en uit het gesprek dat ontstaat blijkt ze werkzaam te zijn bij de NYPD.  Leuk zo, dat ‘wij’ gevoel onder collega’s…..

We hebben beslist dat we niet langer naar andere beachclubs gaan zoeken.  We komen terug.  Het was een topdag.

Toch nog even dit.  Ik lees dat Inspecteur Yornn Van de Wal overleed na een strijd tegen een hersentumor.  29 jaar, politieman bij het beste korps van de wereld, echtgenoot en papa van een dochtertje en een zoontje die binnen enkele dagen het levenslicht zal zien. Terwijl wij hier zorgeloos genieten van al het moois, grijpt me dit toch bij de keel.  Alhoewel we samen werkzaam waren in hetzelfde korps en ik wellicht ook aan hem les heb gegeven op de politieschool, heb ik hem niet echt gekend.   Dat gaat zo in een groot bedrijf.  Niettemin, wijd ik met graagte en zelfs met enig schuldgevoel enige woorden aan hem.   Zijn naasten zullen dit wellicht nooit te lezen krijgen en dat hoeft ook niet.  Ik sluit af met de woorden die hij zelf nog kon neerschrijven.  “”Geniet van elk moment zeer oprecht, koester de momenten samen en maak er zo veel mogelijk”””

Hij heeft gelijk.

Goeieavond.

Love you all