Dag 19 - Tulum

Beste lezers, 

deadlines.  Je haalt ze of je haalt ze niet en je bent te laat. Duidelijker kan en hoeft het niet te zijn. Vandaag heb ik de deadline niet gehaald. Klachten zowel op mail, whatsapp of per brief zullen vakkundig worden weggesmeten en de postduif eindigt, net zoals de Coq au Vin eerder, in de pot.  

Het is ondertussen dag 20 en ik moet toch nog iets schrijven over dag 19.  Anders lijkt het alsof we gisteren niks hebben gedaan en het tegendeel is waar.  

Na het ontbijt huren we een scooter, want het dient gezegd, de afstanden in Tulum zijn van dien aard dat je ofwel een stevige wandelaar moet zijn of ne goeie coureur.  We halen in beide disciplines niet écht het Olympisch niveau en onze link met motor-aangedreven tweewieliers van Italiaanse makelij is gekend, dus het wordt een scooter.   Het zijn dan wel geen Vespa’s, maar we tippen hiervoor toch de firma Greenscooter, want hier moet je geen waarborg afgeven en ze zijn content met een identiteitskaart (geef nooit of te nimmer je paspoort af, want je riskeert gegijzeld te worden in een discussie over schade die er allang was). Prijs 800 Pesos voor 24h (37 euro).  In vergelijking met Azië, waar je voor 50 euro,  bij wijze van spreken, een scooter kan kopen, is dit duur, maar er zijn geen andere opties.  We rijden naar Akumal, zo’n 30 km buiten de stad en gaan er snorkelen met schildpadden en pijlstaartroggen en uiteraard nog ander vinnige onderwatervrienden.  We hebben een persoonlijk gids om in het stuk afgebakende lagune te zwemmen (zonder mag je er niet in). Er wordt ons verboden om zonnecreme te gebruiken want daarmee vervuil je het water, wat een beetje raar is aangezien op het strandgedeelte in dezelfde baai mensen zitten die erbij lopen zoals vogels die uit de zee worden geplukt na een ramp met een olietanker, maar goed, we doen braaf wat ze zeggen.  Zwemvinnen zijn eveneens verboden en een zwemvest verplicht. Op die manier ‘zwemmen’ we of wat daarvoor kan doorgaan,  zo’n 400 meter de zee in op zoek naar padden met een schild.    Niettegenstaande ik er eerder sceptisch tegenover sta, zal blijken dat dit een zeer grave ervaring is.   We zien effectief verschillende immense schildpadden onder ons op amper 1,5 meter afstand aan het zeegras eten. De beesten kunnen zo’n 5 minuten onder water blijven en we zien hen dan ook af en toe naar adem happen. Echt GRAAF! Ondertussen zien we een pijlstaartrog, plat op de bodem liggen.  Adembenemend.  Dit zou ik aan iedereen aanraden, maar het kost iets.  (25 euro/pp).  Foto’s hebben we niet, want alles staat op de GO PRO, maar ik ben er toch in geslaagd om een filmpje op de blog te zetten, check it out!  We drinken iets en rijden weer verder naar laguna Yal Ku.  Wat een magische plek.  We snorkelen tussen het koraalrif en zien honderden vissen in alle kleuren van de regenboog.  Sabrina, die niet zo’n grote fan is van vissen, tenzij gebakken of gepaneerd op een bord met een schijfje citroen, zie ik meer en meer vertrouwen hebben in het snorkelgegeven.  Ik ben fier op haar, wat anders kan ik schrijven.  Ook hier enkel maar foto’s en filmpjes op GO PRO. Sorry, maar bekijk het als een groot aquarium met mensen in, allen met zwembril en snorkel in de snavel.  Zoiets.  

We sluiten de avond af in restaurant Mezzanine.  Ik ga er nog niet teveel over schrijven, zoek het desnoods op, maar de keuze voor dit restaurant is niet toevallig, daarover later ongetwijfeld meer.  Met deze ‘cliffhanger’ eindig ik mijn verslag van dag 19.  Ik ga het nog snel posten, om schadeclaims voor te zijn.  Hasta luego todos!