Dag 16 - Campemento Lacadones

Beste lezers, 

Ochtendstond heeft goud in de mond.  Om 5u30 beslissen de hanen om eraan te beginnen.  Slapen wordt onder het muskietennet vrijwel onmogelijk gemaakt en niettegenstaande het belachelijk vroege uur, heb ik ongelofelijk veel zin in Coq au Vin.  Dat mag met rijst zijn of zelfs een patatje, beslis maar.  Enfin, voor mij hoeft de wijn er zelfs niet bij, als de “Coq” maar in de “casserole” gaat, het rotbeest.  Na een simpel ontbijt, staat onze gids William al klaar.  Wij in lange broek en T -shirt met lange mouwen, inclusief stapschoenen, hij in een lang wit gewaad en plastieken ‘sletskes’.  Het contrast kan niet groter zijn.  Maar bon, de kleren maken de man niet bij de Maya’s en zolang hij ons gidst en alles vertelt wat er te vertellen is over de fauna en flora, mag hij wat mij betreft aandoen wat hij wil.  Hij is tenslotte de Maya,wij niet.  We zijn nog niet goed weg of we krijgen een omstandige uitleg over tal van plantensoorten, vruchten en paddestoelen, de medicinale krachten ervan alsook wat eetbaar is en wat niet.  Hij laat ons ook vruchten proeven en we komen bomen tegen met een omtrek van meer dan 4 meter en een hoogte van wel 40 meter.  Mastodonten zijn het.   We zien vele tropische vogels voorbij vliegen,  terwijl we behoedzaam het pad volgen.  De lianen hangen uit bomen zoals versleten koorden en ondertussen voel ik het zweet op mijn rug in mijn onderbroek sijpelen. Onderweg komen we waterpartijen tegen alsook  de zeer befaamde Cascada Golondrinas.  Ik zal er later een plonske wagen.  We moeten eerst nog wat verder wandelen, zo zegt William ons.  We ontdekken een aantal overwoekerde ruïnes van de ‘Ciudad Perdida ‘ de vergeten stad’ van de Mayas.  Enfin, het is te zeggen, ontdekken is een groot woord. Ze waren natuurlijk al ontdekt door iemand anders, zo niet zou dat hier wellicht nationaal nieuws zijn.   De ruines vormen slechts 1% van het totaal aantal vrijgemaakte Maya-overblijfselen in de omgeving.  99% zit dus nog effectief onder de jungle.  Echt wel indrukwekkend. We klimmen en klauteren verder dat het een lieve lust is.  We genieten van de omgeving waar we écht helemaal alleen zijn.  Bij elk geluid stopt onze gids even, kijkt omhoog om soms aan te duiden welke vogel hij gezien heeft.  Jammer genoeg zien we geen slangen, jaguars of poema’s, maar dat zou dan ook zeer uitzonderijk zijn. Ook de brulapen worden niet gespot.  William legt ons uit dat die dieren nog dieper in het oerwoud zitten.  Enigszins teleurgesteld zetten we de tocht verder. Op de terugweg doen we samen nog een duik in de waterval en de natuurlijk gevormde bassins erom heen.  Na een kleine 4,5 uur zit het erop.  We hebben zo’n kleine 10 km gestapt.  Eens aangekomen in het campement genieten we van een warme douche en later op de middag zullen we terugkeren naar Palenque.  Dus, voor diegenen die gedacht hadden dat we een tweedaagse trip zouden doen, inclusief overnachting midden in de jungle, moeten we teleurstellen.  Het is een kwestie van keuzes en een gezond evenwicht zoeken tussen wat ik wil en Sabrina vooral niet ziet zitten.  Dit is zeker niet de meest spectaculairste jungletocht die we ooit gedaan hebben Er hangen  wat dat betreft ‘vele andere Aziatische vellen op onze zolder’.  Maar het was wél een leuke ervaring en dus voilà, meer moet ik daar niet aan toevoegen, tenzij misschien dat je je misschien dient af te vragen of het de moeite loont om voor een jungletocht van 1 dag, af te reizen vanuit Palenque,al dient gezegd dat de rit in de minibus ook een ervaring op zich is.  Je moet nooit spijt hebben van zaken die je beslist hebt, maar alleen spijt hebben van zaken die je niet beslist hebt.  Zo simpel is dat.  We zullen straks de nachtbus nemen in de richting van Tulum.  Daar verblijven we nog een week en het wordt écht tijd dat ik het snorkelgerief dat ik nu al twee weken meezeul eindelijk ga kunnen gebruiken.  Tot later!