Dag 14 - Palenque

Dag lieve lezertjes allemaal, 

deze ochtend staan we zeer vroeg op want we gaan op uitstap, hoe tof is dat niet zeg!    Terwijl we naar het restaurant wandelen merken we dat het vannacht serieus geregend heeft. Ik heb er alvast mijn slaap niet voor gelaten. Voor mij mag het ‘s nachts altijd regenen, zolang de zon overdag maar doet wat ze moet doen.  

Bij een stralende zon worden we stipt om 8u15 opgepikt en de schuifdeur is nog niet toe als we richting de Maya ruines van Palenque rijden.  Rijden, het is te zeggen, we koersen door de bergen en worden van links naar rechts geschud.  Onderweg trachten we toch te genieten van het uitzicht in de vallei.  Op zeer steile bergflanken zien we koeien grazen en het lijkt wel alsof hun rechter poten korter zijn gemaakt dan hun linker, om op die manier te kunnen blijven staan.  Ik peins even na en bedenk me, in een zeer korte, maar hevige vlaag van rationeel denken, dat dit zou betekenen dat die beesten maar in één richting zouden kunnen grazen, zoniet zouden ze alsnog van de berg rollen, waardoor ik de theorie van de korte en langere poten meteen laat passeren.  Het kan me ook niet zoveel schelen.  Het is nog vroeg en ik moet misschien nog wat wakker worden en ophouden met te peinzen over grazende koeien.  We komen aan bij de ruines, waarbij we meteen verwelkomd worden door de brulapen die her en der boven onze hoofden slingeren.  Wat een machtige beesten en wat een hels geluid!  De ruines van Palenque vinden wij meteen nog mooier dan al de vorige die we zagen.  Als die van Chitzen Itzà al een wereldwonder worden genoemd dan heeft dit tempelcomplex evenveel recht op die titel.   Ik kan niet genoeg superlatieven bedenken, dus ik hou het bij SUPER MOOI! Bovendien is de omgeving in combinatie met de apen, de vogels en de kleurrijke bloemen écht prachtig.  Er zou nog zo’n 90 % oude stenen onder de jungle verstopt liggen.  Er is niet veel volk en we krijgen gelukkig voldoende tijd om alles zeer goed te bekijken en nemen dan ook foto’s à volonté.  Het is niet meer toegelaten om op de ruines te klimmen, vanwege COVID-19, maar dat deert ons niet.  Al dat geklim en afgedaal is trouwens niet goed voor de knieën, ik zeg maar wat.  We vergeten ook het bijhorend museum niet.  Zeer interessant en het zit in de inkomprijs dus waarom niet.   Nadien rijden we naar de waterval van Misol Ha.  Zeer indrukwekkend!  Je kan via een paadje achter de waterval wandelen en dat doen we dan ook.   Op het einde van het wandelpad kan je nog verder, via een smalle gang waar ongeveer 15 cm water staat, om zo terecht te komen in een grot, mét waterval en bijhorende vleermuizen.  Je moet er wel 10 pesos voor betalen om de zaklamp (die je écht wel nodig hebt) te mogen gebruiken. Sabrina blijft even wachten terwijl ik me aan dit korte avontuurtje waag, net zoals Indiana Jones dat zou doen.  Ik ben er helemaal alleen, maar ik vond het zeer zeker de moeite.    We rijden weer verder naar de watervallen van Agua Azul!   Niettegenstaande het feit dat hier wel wat volk is en talrijke drank-en eetstalletjes samen met de vele souvenierswinkels de site er wel wat commercieel doen uitzien, nemen we toch onze tijd om helemaal naar boven te klimmen.  Wat een vergezichten, hoe mooi allemaal!  (Check de foto’s!!!)   De watervallen en de verschillende étages, geven ook mogelijkheid om te zwemmen en als zelfs Sabrina een plonske doet, kan ik niet achterblijven.  Na een laat lunchke, doen we de helse rit in de bergen terug naar het hotel, waar het om 19u al pikkedonker is.  We douchen en gaan op zoek naar een restaurantje in de buurt.  Tot morgen!