Dag 11 - Merida

Goedemorgen iedereen,

de hemel is blauw, de zon schijnt volop.  Beneden in de ontbijtruimte is al enige bedrijvigheid.  Het zwembadje ligt er uitnodigend bij.  Het is 8u30 en met slaperige oogjes kruipen we uit bed.  Gisterenavond hebben we een topavond gehad in Merida.

Ik ga even terug met jullie in de tijd.

Nadat we een schoonheidslaapje doen, eten we eerst een voortreffelijke pasta in restaurant el TRATTO.  Het eten, de wijn, het brood met olie vooraf, de Apérol aan 50 % reductie én de service waren uitmuntend en vooral dat laatste had een welverdiende fooi als gevolg. Enig consequent gedrag is ons niet vreemd, dat is geweten.  Voordien gingen we op padvinderspad naar de Secret Bar.  We staan op het kruispunt van Calle 53 en 56.  Niets te zien noch te horen.  We stellen de vraag aan een passant en de schouders, zowel links als rechts, worden vrijwel gelijktijdig opgetrokken.  De man weet het niet of heeft een pact gesloten om het niet te verklappen.  In calle 53 is een apotheek die nog open is.  Ook daar horen ze ‘t in de Keulen donderen en die klokken hangen verdomd ver weg.  We ontdekken een openstaande garagebox.  Een Mexicaan is pizza’s aan t bakken. Zou het hier zijn?  Onze vraag wordt snel beantwoord met de woorden: “”Ja, het is hier, maar je moet wel reserveren””, wat we dan ook meteen doen. Om 22u bieden we ons terug aan.  We worden begeleid naar de deur van de  koelcel, achteraan in de garagebox.  Er wordt ons gezegd dat we 1x op het belletje moeten duwen.  Enkele seconden later worden we door een bevallige maar vrijwel volledig getatoeërde dame binnen gelaten.  Door de koelcel, gaan we door een donkere gang tot we aan de achterzijde komen van wat later een boekenkast blijkt te zijn.  

(Enige vergelijking met het Achterhuis zou totaal ongepast zijn en daar waag ik me, uit respect voor de slachtoffers van de Shoah niet aan, maar ik moet  toegeven dat het technische aspect van de kast me er wél aan deed denken)

De kast wordt open geduwd en voor we het beseffen staan we in de Secret Bar.  Wat zich daar afspeelt, welke coctails je er kan drinken, welke live muziek er wordt gespeeld….We kunnen er niets over zeggen of we worden levend in zo’n cenote geduwd net zoals de Maya’s dat deden als ze een offer wilden brengen.  We zijn ons leven nog lang niet moe en we zwijgen als goud, of dachten  jullie nu echt dat we gingen verklappen dat het een zeer knap ingerichte bar is, waar slechts een handvol mensen worden toegelaten, dat er geen  zicht naar buiten is en dus geen ramen noch deuren, dat er een live jazz ensemble speelt, dat er geen wijn te krijgen is, doch alleen maar coctaills op basis van artisanale tequila, rum of gin?  Nee, hoor, een geheim is een geheim, we lossen niets, daar mag je gerust donder op zeggen!  We amuseren ons en ik waag me zelfs aan enkele heupbewegingen die je in sommige culturen ‘dansen’ zou kunnen noemen. Wat een avond!!

Vandaag chillen we wat aan het zwembadje, dat we even voor ons alleen hebben.  Om 12u12 of zo, ik kan er gerust 5 minuten naast zitten, bestellen we een UBER dewelke ons naar de zoo van Merida (Centenario) zal brengen.  De hitte is overweldigend, waardoor een wandeling van 3 km ee materling zou zijn.  In feite is Centenario een groot park met verouderde en afstandse foorattracties voor kleine kinderen alsook een vrij groot (gratis!) ZOO - gedeelte.  We spotten er vele roofvogels en uiteraard wat papegaaien, een bende struisvogels maar ook wat katachtigen, zoals de leeuw, de poema en de jaguar.   Laatstgenoemde is een zeer belangrijk dier voor de Maya’s.   Ik zou de primaten, de nijlpaarden en de giraf nog vergeten om nog maar te zwijgen van de Crocodillo Mexicano, niet te verwarren met de veel kleinere Croco Catalàn, die vooral vertoeft op campings in Noord-Spanje.  Verdere details zijn onbelangrijk.  De hokken lijken me groot genoeg maar om daar zeker van te zijn, zou ik het aan die beesten zelf moeten vragen.  Vanzelfsprekend zal ik met mijn vraag blijven zitten tot in de oneindigheid der dagen.  Bon, het is een aangenaam uitje. We nemen een Uber terug naar het centrum en genieten daar op een leuk pleintje van een ijskoffie met gebak.  Nadien keren we terug naar het hotel en vleien we ons neer naast het zwembad, waar ik zeer geconcentreerd dit dagverslag afwerk.  

We hebben vanavond een tafeltje gereserveerd op het dakterras van La Pichetta, een restaurant op de Plaza Mayor.  Morgen hebben we een uitstap geboekt naar Celestun, een kuststadje. Hopelijk spotten we er flamingo’s.  Een boottrip door de mangroves is ook een mogelijkheid.  Tot later.