Dag 26 - Koh Lanta

Dag vrienden en volgers van het eerste uur, kennissen, gezellen & gezellinen alsook liefhebbers van het scherpe woord, 

de frut wordt zuur.  Zoveel is duidelijk.

De frut wordt zo zuur als een goedkope fles wijn van den Aldi, waarvan je dacht het bewaarwijn was, maar bij het openen ervan de kurk van pure zurigheid in twee breekt en totaal ondrinkbaar blijkt te zijn.  Zuur dus en da’s niet plezierig.   Ik zou er op slag maagpijn van krijgen. Figuurlijk dan, want terwijl mijn Sabrina nog wat kampt met enkele fysieke ongemakken, ben ik er schijnbaar bovenop.  

Omdat er over een dagje zwembad in ons resort niet zo bijster veel te vertellen valt, zal ik het trachten kort en bondig te houden. 

Onze eerst nacht hadden we een kamer met zicht op zee, maar aangezien deze niet vrij was voor de gehele periode moesten we vandaag alweer verhuizen.  Onze volgende kamer is weliswaar iets kleiner, maar heeft zicht op de waanzinnig mooie vijver van het resort én vanop ons terras kunnen we de zon zien zakken in de zee.  Moest ik niet beter weten, ik schreef er een liedje over.

Vlak na het ontbijt eigenen we ons een bedje toe aan het strand, maar na een tijdje is het daar zo warm dat het, zelfs onder een parasol, niet uit te houden is.  We zijn nochtans wat gewend.  We verhuizen naar het iets hoger gelegen zwembad, waar een klein briesje staat.  We lezen, we slapen, we zwemmen wat.  We doen ook nog even mee aan een klein happy-hourmoment , waarbij ik Cuba bevrijd met voldoende bruine rum en cola en Sabrina een mojito drinkt. De groenachtige vloeistof smaakt nergens naar.  Zij niet zo happy, ik wel. Daarna huren we een scooter en snorren we naar het naastgelegen Klong Nin Beach, waar allemaal cozi restaurantjes zijn.  Je eet er lekker en goedkoop, terwijl lampionnen in alle kleuren van de regenboog boven je hoofd hangen.  Bovendien zit je er letterlijk met je voeten in het zand.                             De zonsondergang is wederom een plaatje. Dat de stoelen niet van de meest comfortabele zijn en je moet opletten dat er geen nagel in je poep steekt, moet je er wel bij nemen.  Meer hoeft dat niet te zijn.  We laten ons even later nog eens masseren, terwijl we op slechts enkele meters van de branding liggen.  Wat zulke massagesbetreft even het volgende.  Ik verdraag geen Thaise massage want daarbij draaien ze je in alle bochten en doen ze dingen met de gewrichten die meestal mijn fysieke grenzen overschrijden.  Kort gesteld: dat doet geen deugd en ik word er zo agressief van als de pest.  Ik kijk wel uit. Ook nog belangrijk, de massage moet door een vrouw worden uitgevoerd (of ze moet op z’n minst ferm lijken op een vrouw), daar sta ik op.  Tot slot, mag ze er fysiek niet ouder uit zien als ik.  Ik wil hierbij niemand schofferen.  Meestal beperken de massages zich tot mijn voeten en kuiten, waar ze meestal hun handen mee vol hebben.    Voila.  Meer is er over dag 26 niet te zeggen, behalve dan dat we op Netflix, een driedelige non-fictie reeks ‘American Nightmare’ in één ruk hebben uitgekeken.  Een aanrader, maar verder totaal irrelevant voor deze blog.

Groeten!

Jb  & Sabke