VERTREK, dag-1

Beste vrienden, familie, volgers, 

op 24 februari 2020 schreef ik mijn laatste verhaal op jullie geliefde en alom geprezen reisblog.  Het viel me zwaar en ik was blijkbaar niet alleen.  Tientallen postzakken met boze lezersbrieven heb ik moeten verwerken, om nog maar te zwijgen van de vele kwade mails en haattelefoons van ontevreden geabonneerden.  Het was er soms over, maar ik hield het been stijf.  Als ík niet op reis kan, worden er geen verhalen geschreven,  dat is zo klaar als een klontje suiker opgelost in een tas thee.  Bovendien had ik mijn handen meer dan vol  met een opleiding in het Brusselse, deed ik alle moeite van de wereld om niet besmet te geraken door dat duivelse virus, kochten we ne grond om die dan weer snel te verkopen, gingen we op de koop toe ook nog wat verbouwen en ondertussen had ook Sabrina met enkele professionele ongemakkelijkheden af te rekenen.  Je zou dus gerust kunnen zeggen dat we het druk hebben gehad.  Ons hoofd liep ommer dan om.  Koppijn kreeg ik er soms van.   

Genoeg gezeverd, we slikken een pilleke, nemen een vaccin en vullen het halfvolle glas. De rugzakken zijn immers gepakt, het muskietennet gecheckt, het snorkelgerief is mee en meer dan 2 liter muggenzalf zit veilig opgeborgen, samen met de onontbeerlijke medicatie dewelke vooral mijn darmflora op peil zal houden.  Met andere woorden, Sabrina en ik gaan weer op reis!  Deze keer veranderen we van koers en laten het Oosten voor wat het is, noem het gerust een sanctie voor wat ze ons geflikt hebben met dat rotvirus! 

MEXICO, het land van Narcos, mooie stranden, burritos en salsa is de volgende reisbestemming.  Zoals jullie ons ondertussen al kennen  starten we met een wit blad.  Het is te zeggen, de eerste 3 nachten zijn geboekt en voor de overige 21 dagen zien we nog wel.  We hebben wel een route in het hoofd zitten, sterk geïnspireerd door Jax en Nathalie, die voor ons het pad effenden, waarvoor nu reeds onze welgemeende dank.  

Het zou flauw zijn om nu al te verklappen wat we allemaal gaan doen, maar als ik dan toch een tipje van de sluier mag oplichten, kan ik alleen maar zeggen dat het heet, plakkerig en zwoel zal zijn en dat we het avontuur niet uit de weg zullen gaan!  Het zal me wellicht nog wel wat energie kosten om Sabrina van bepaalde zaken te overtuigen, maar een kermis is een geseling waard.  Zo is dat.

Morgen wacht ons een 11 uur durende vlucht en zal de TUI-machine ons rechtstreeks van Brussel naar Cancun brengen, waar we omstreeks 14u plaatselijke tijd zullen landen.   Hoe dit zal verlopen, welke service de in hemelsblauw uitgedoste stewardessen voor ons in petto hebben, lezen jullie later.

Hasta luego!