VespaWorldDays 2019 in Hongarije - DAG 1 -

Hallo iedereen, 

De rijst is verteerd en de bruine tint van Thailand en Cambodja is afgewassen.  De maanden april en vooral mei waren pokkedruk en we zijn dus weeral toe aan een weekje vakantie.  Ne mens moet iets doen met zijn verlofdagen, niet?

Wie ons kent, weet dat Sabrina en ik Vespa-lovers zijn.  Onze collectie oldtimers is inmiddels stevig uitgebreid (4) en zoals de meeste échte Vespisti, zullen we dit jaar ook aanwezig zijn op de jaarlijkse hoogmis van de mooiste tweewieler van de wereld, namelijk de Vespa World Days aan het Balatonmeer in Hongarije.  De omgeving is alom bekend voor zijn jaarlijks muziekfestival, maar deze keer zullen de  technobeats plaats maken voor zoet geronk, grijsblauwe rook,  de heerlijke geur van 2 takt en zwarte motorolie.  Niettegenstaande we deze reis ruim 10 maanden op voorhand boekten, zien we hier allemaal enorm naar uit!  

Onze wespen vertrouwen we toe aan een bloemenzaak in Heusden, die ervoor zal zorgen dat ze per camion, veilig en wel naar Hongarije worden vervoerd. Het is de VC Merelbeke die heel deze organisatie op zich neemt en ons per whatsapp op de hoogte houdt van de ontwikkelingen.  We kruisen onze vingers en hopen dat alles volgens plant verloopt.  

Onze Vespa’s zullen woensdag aankomen, terwijl wij maandag per vliegtuig naar Hongarije zullen afreizen.  Boedapest zullen we city-tripgewijs verkennen.  Na de meest recente tragische gebeurtenissen, twijfelen we of een boottrip op de Donau wel.een goed idee is.....

Het gezelschap waarmee we deze reis zullen maken is even gek als divers: 

* Jee Pee: beenhouwer-charcutier met TOP-marchandise, bekend en wereldberoemd in Schoten en omgeving, maar ook vooral onze officieuze reislei(ij)der

* Frank: Porsche-specialist, occasionele straatkeerder en dokwerker met een ‘Gouden’ hart.

* Jan: eveneens dokwerker en zo zot als Moe Roos. Samen met Frank, de sfeermaker van de groep...In een studentenclub zou hij wellicht de feestpraeses zijn.  Tijdens de middeleeuwen heet zo’n figuur een ‘nar’.

* Joris: IT’er, kapt bomen en schildert gevels in bijberoep,  maar is ook liaison met de transporteur én eveneens bestuurslid van de Vespaclub Antwerpen 

* Geoffroy: de grootste van de hoop, Vespaverzamelaar (12?) , die-hard RAFC fan én autofreak. Hij slaagt er maar niet in om zijn T5 langer dan 1 week rijdende te houden.....

* Sabrina: zonder enige twijfel de knapste van de bende.  Enige dame in deze ventenclub.        Ik weet wat ze nog allemaal kan, maar dat ga ik niet aan jullie neus hangen.

* Janbart: uw nederige verslaggever, die hoopt, maar niet belooft,  om elke dag een verslagje te publiceren

Rond 15u00 komen we druppelsgewijs aan in de luchthaven van Eindhoven.  Onze vlucht staat pas gepland om 17u40, waardoor we dus een zee van tijd hebben. Na de gebruikelijke security controle, slenteren we door de taxfree zone.  Al snel vinden we onze weg naar de bar en wordt de eerst ‘pot’ gelegd.  Terwijl het ene vliegtuig na het andere opstijgt, drinken we ons eerste pintje.  Het zal niet het laatste zijn.. Onze vlucht blijkt een half uur vertraging te hebben, waardoor de eerste  ‘pot’ ook zeer snel leeg wordt gemaakt.    Uitgelaten en ietwat aangeschoten, schuiven we aan.  Sabrina en ikzelf moeten op de valreep nog snel ons koffertje inchecken...We betalen 50 euro en hebben meteen een ‘PRIORITY’ upgrade. Ongewild zal dit ons nog van pas komen, zo zal later blijken.

Vermits de tickets ‘at random’ werden verdeeld en ik aanvankelijk niet naast Sabrina zit, ruilt Geoffrey op genereuze wijze zijn zetel.  Hij zal er later nog spijt van krijgen.   We zijn nog niet goed en wel in de WIZZ AIR-vlieger ingestapt of een vriendelijke stewardess verzoekt ons om plaats te nemen aan de nooduitgang, waardoor we onze beentjes helemaal kunnen uitstrekken.  Wat een pech zeg...Bij het zien van de foto’s van onze struise vrienden, Joris en Geoffroy, doen we het bijna in ons broek... Met hun benen geklemd tegen de zetel voor hen, lijken het wel grizzly-beren in een veel te klein kot....Ocharme....., gelukkig duurt de vlucht niet al te lang....Frank, daarentegen zit naast Moshe Schnitzel, een bekende maar even beruchte en vooral dubieuze diamantair uit de Vestingstraat.  We zullen pas later ontdekken of hij een deal heeft kunnen sluiten of dat Frank ondertussen failliet is zonder het te beseffen....

Straks zullen we een camionette huren waarmee we nog een dikke 150 km moeten bollen naar onze herberg.  We hopen rond 21u aan te komen.  We geven de honger geen kans  en steken nog gauw een sponzige sandwich achter de kiezen.  Vespa World Days, here we come!

Dit belooft weer een avontuur te worden, waar we nog lang over zullen napraten.....

Stay tuned.

Na een vermoeiende en bochtige rit van zo’n 2,5 uur, parkeert Geoffroy de minivan behendig op het landgoed van Magda.  Het is al na half twaalf en niettegenstaande het ontiegelijk late uur, worden we zeer hartelijk verwelkomd door deze gezellige Hongaarse madam van ne meter 60....  We vleien ons neer op het terras en voor we het goed en wel beseffen worden bier, wijn en schnaps aangerukt.  Voorzichtig vragen we of er nog iets te knabbelen valt. “””Gein probleim, mitt hunger künne sie nicht slafen gehn”””, of zoiets....  Na 10 minuten komt ze terug met worst, kaas en ovenvers brood.  Als hongerige leeuwen werpen we ons op het voedsel.  We laten het ons smaken en bedanken Magda met een doosje Belgische pralines...

Morgen zullen we om 9u ontbijten en rijden dan terug naar Boedapest voor een dagje sightseeing.  

Ondertussen zijn onze glazen leeg en horen we Janneke maan roepen.

Slaapwel