Dag 12 - Pai

Deze morgen slapen we uit en terwijl we ontbijten met zicht op de Ping rivier, merken we dat de lucht zo grijs ziet als mijn haar.  We proberen aan de serveuse te vragen of dit nog gaat open trekken, maar op elke vraag die ik stel, antwoordt ze : Cloudy.  Ja , dat zie ik ook wel, maar gaat het veranderen ????  Antwoord : Cloudy, sir, ....zucht.......grrrrr.....  Na een uur wachten trekt de hemel in de vallei open en zitten we weer in de blakende zon, zoals het hoort.  Even aan 't zwembad mijn boek uitlezen en dan onze was weg doen naar madam Nong van de wasserette.  Voor nog geen 3 euro laten we 2,6 kg was ( de prijs wordt bepaald volgens gewicht....) achter en deze zal normaal gezien om 17u00 fris gewassen zijn. Allez, dat hopen we toch want als we weg wandelen, merken we dat madame Nong ook nog een restaurantje heeft.  Dus de kans dat mijn T shirts naar de Thaise vissaus zullen ruiken, is reeël.  

Bon, ne scooter huur je hier voor 200 Baht, wat dus ongeveer 5,5 euro is voor 24 uur.   Hoe dat die mannen daar nog iets aan verdienen snap ik niet, maar goed.  Wij weg.   We krijgen ne helm mee, die meer lijkt op de het hoedje van calimero.  Tanken in Thailand is ook iets speciaals. Er staan overal van die automaten waar je geld moet insteken.  Als de benzine dan uit het darmpje komt, begint da ding muziek te spelen. Nen jukebox met nafft dus.  Hilarisch....De scooter (125 cc) rijdt fantastisch, al is het geen Vespa....  We rijden tussen de rijstvelden en andere gewassen.  De vergezichten zijn niet te tellen en zijn stuk voor stuk adembenemend mooi.  De foto's zullen ons gelijk geven.  We ontdekken een waterval en rijden uiteindelijk naar een bekende grot, Lod Cave genaamd.  Ik koop eerst voor 150 Baht een vestje.  Laat me zeggen dat ik vermoed dat het ooit in één van de bij ons gekende groene containers heeft gezeten en dat ik het nu terug koop van een Thaise madam.  Ik had het op de scooter koud , vooral op de stukken waar de weg volledig in de schaduw lag.  Later zal blijken dat deze aankoop een goede zet zou zijn....  Samen met een gids die nauwelijks Engels spreekt maar wel een grote gaslantaarn bij heeft zullen we de grot bezoeken.  Haar uitleg beperkt zich tot het benoemen van sommige rotspartijen die allemaal wel op een dier lijken.  Verder leren we dat "Bie keefuu" = be carefull en "wash you heash" = watch your head.....Op een gegeven ogenblik moeten we in een vlot instappen gemaakt van bamboo om zo de rest van de grot te bezoeken.  Ons vlot wordt omsingeld door immens grote vissen. Als dan ook boven ons hoofd nog eens duizenden vleermuizen cirkelen, voelen ik me helemaal Indiana Jones.  Mijn Sabrina voelt zich niet helemaal in haar sas.  Het vlot wiebelt nogal en vissen zijn ook niet meteen haar vrienden....We halen het tot aan de finish.  Dit was de mooiste grot die we ooit zagen. Voor de geïnteresseerden ...check internet! 

Maar dan, .....ondertussen is het al ruim na 17u en 't begint te schemeren.  We moeten nog zo'n 50 km rijden naar Pai. Wie mijn vorig verslag gelezen heeft, weet dat de hoofdbaan op enkele uitzonderingen na, geen rechte stukken heeft en dat het één en al bochtenwerk is.  We weten dus dat we in de donker naar huis zullen moeten.  Ik neem me voor om geen onnodige risico's te nemen. Het is toch geen alledaagse rit.  Na enkele kilometers is het pikdonker.  Het enige referentiepunt is de doorlopen streep in het midden van de baan en ook in sommige bochten zijn de vangrails voorzien van de gebruikelijke pijlen.  Ik merk bovendien dat mijn achterlicht het enkel doet als ik rem.... Door mijn linkerpinker constant te laten aanstaan ben ik iets zichtbaarder en het geeft ook een signaal aan achterliggendeverkeer dat ze me voorbij morgen steken.  Sabrina staat doodangsten uit en bij het ingaan van sommige bochten nijpt ze haar twee billen zo hard tegen de mijnen dat het pijn doet....Ik beloof haar om voorzichtig te zijn.  Als ik mijne 'nieuwe' jas niet had dan was dit niet te doen geweest.....We hebben het allebei heel koud en rijden in de pikkedonker.  Soms kunnen we achter een camion rijden die voor ons de weg iets meer verlicht.  We tellen de kilometers af en zijn blij dat we heelhuids in Pai aankomen. We hebben over het laatste stuk meer dan 1,5 uur gedaan.  Niet slecht voor 50 kilometer.........We besluten om onze was te gaan ophalen en deze ruikt naar Dash, gelukkig maar !. We lopen over Walking Street en zullen ons avondeten al wandelend opeten. Keuze genoeg, de eetkraampjes zijn niet te tellen.  We drinken nog iets in G Day Café..  Als we terug in onze bungalow aankomen merk ik dat de 'tirette' van mijn "nieuw" vestje al kapot is.  Toemme........