Dag 22: Koh Lanta

Dag iedereen, 

SUPERONTBIJT !!!!   Nou, dat mag ook wel... Noem iets op en het is er, gebakken wafels, pannekoekjes, verse fruitsappen enzovoort.  Je eet jezelf hier verloren.

Na dit vorstenmaal trekken we erop uit. Het is een beetje bewolkt maar wel zeer warm, zoals elke dag.  We rijden met de scooter helemaal tot de zuidelijkste punt van Koh Lanta en kunnen bijna Maleisië zien.  Via een hobbelig weggetje komen we aan bij enkele hutten waar op een houten bord staat geschreven: “Klong Chak Waterfall”.  In de reisgidsen staat deze plek vermeld als een verborgen schat dewelke enkel bereikbaar is, nadat je een pad volgt door de jungle.  Zo gezegd zo gedaan.  De aanduidingen zijn miniem maar het pad is er wel degelijk.  We zijn nog geen 10 minuten weg of onze T shirts zijn doorweekt van het zweet.  De zon priemt door de palmbomen en op het smalle pad horen en zien we vanalles wegkruipen.  De typische junglegeluiden achtervolgen ons, maar hoe hard we ook ons best doen om zeer stil te zijn: geen slingerende apen deze keer en ook geen slangen.  Wel zien we verschillende hagedissen over het pad kruipen en op een bepaald ogenblik staan we oog in oog met een kleine varaan. Machtig beest, ik schat zo’n 2,5 meter lang.  Later zien we er nog een tweede in het struikgewas.  Ze lijken zich niets aan te trekken van onze aanwezigheid.  Tot op een afstand van 50 cm kan ik een foto trekken.  Verschillende malen moeten we de rivier oversteken, maar zolang het water omlaag stroomt en wij omhoog moeten gaan, zitten we goed....Na 45 minuten komen we aan tot wat de waterval zou moeten voorstellen.  Door de droogte is er van water niet echt veel sprake en zelfs ‘ons’ Manneke Pis zou hiermee moeten lachen, maar we kunnen ons de plek wel inbeelden in het regenseizoen.  Daar staan we dan, in het midden van de jungle.  Fantastisch gevoel!  We slagen erin om onze weg terug te vinden en houden nog even halt bij de hutten, waar we (tegen betaling) onze scooters achterlieten.  De bewoners van deze hutten verdienen hun boterham met kleinschalige verkoop van drank en ijsjes maar ze houden ook drie olifanten, waarmee je door de jungle kan trekken.  We mogen de machtige beesten, weer tegen betaling, voederen en met een waterdarm vullen we de slurf van de kolossen, waarna ze zichzelf natspuiten.  Dit vinden we uiteraard allemaal zeer plezant!  Verder houdt de familie ook Bengaalse katten.  Een Bengaalse kat kan je bij ons ook kopen....zeer duur.  Ze hebben de vacht van een luipaard en daarom zeer zeldzaam.  Het was de eerste maal dat we deze soort katten in het echt zagen.  Wel 10 zien we er rondlopen.  Een beetje verder in een kooi zien we de patriarch zitten.  Op zijn kooi staat ‘Tarzan’  geschreven ...zeer toepasselijk.  

Nadien scheiden onze wegen: Jordy en Kirsten gaan op bezoek bij een dierenopvangcentrum en Sabrina en ik bezoeken Nui Bay.  

Dit is voor mij het mooiste strand van Koh Lanta.  Via een smal paadje kom je beneden en buiten ons, zijn er nog een tiental andere toeristen.  Er is 1 bar, dewelke bijeen geknutseld lijkt met drijfhout en spullen die aanspoelen.  De uitbater, die ik het best kan beschrijven als een kruising tussen Robinson Crusoë en Jack Sparrow,  heeft een rode bandana op zijn hoofd dewelke een deel van zijn lange zwarte haren bedekt en in zijn mondhoek hangt een dikke joint te bengelen.  Zijn voeten hebben volgens mij nog nooit echte schoenen gezien, laat staan een deftig bad.  Bangelijke kerel.  Ik smijt mezelf in het blauwe water en samen drinken we iets.  Het zicht is adembenemend mooi!  

Als we in het hotel zijn,  eten we iets kleins aan het zwembad en zijn we rond 18u weer getuige van een wondermooie zonsondergang. Op dit moment weet ik nog niet waar we zullen eten, maar dat het tafeltje op het strand zal staan en dat er een vuurshow zal worden gegeven is bijna een evidentie.

Tot gauw !

x