Dag 26 : terugvlucht en thuiskomst

Hallo iedereen, 

Als ik onze terugreis, dewelke gestart is op maandag 8 april om 15u00 (Bangkok-tijd) en geëindigd is op 9 april om 09u00 (Brussel-tijd) met één woord moet beschrijven, dan zal het zijn: vermoeiend, of nee, misschien 2 woorden: vermoeiend en lastig.

Waarom wij altijd Aziatische taxichauffeurs moeten kiezen, die alle moeite doen om met hun minivan een imitatie neer te zetten van rally-piloten zoals Jacky Ickx, weet ik niet.  Het gevolg is wel, dat we ietwat geradbraakt, maar ruim op tijd, op de luchthaven van Krabi aankomen.   

Wachtend aan de gate horen we even later onze namen, of iets wat erop trekt, verscheidene malen omroepen door de luidsprekers.  Ik had al een paar keer “””Joldy von de Mellen” horen roepen  (n.v.d.r Jordy Van De Merlen) maar ik twijfel nog, maar toen we een paar minuten later duidelijk ‘Sabrina Deckx’ horen weergalmen, springen we alle vier recht uit onze zetel.....Of we ons dringend willen begeven naar de Thai Airways desk.  Wat nu weer? .....In ons ingecheckte  bagage werd blijkbaar een aansteker gevonden.  Wij dus terug door de security, maar dan in tegenovergestelde richting.  Als snel blijkt het te gaan om de reistas van Jordy. Hij durft af en toe eens een sigaretje te roken en wist niet meer waar hij die verdomde aansteker had gestoken.  Enkele boze blikken later, begeven we ons terug door de veiligheidscontrole en arriveren we aan de gate, waar zich een ongelofelijk zwaar onweer ontketent.  De bliksemschichten verlichten de dan al donkere startbaan.  Het dondert en het  regent dat het een lieve lust is en onze vlucht wordt al gauw 1 uur vertraagd.  Uiteindelijk vertrekken we vanuit Krabi naar Bangkok, vliegtijd ongeveer 1 uur.  Dit alles maakt dat we op de luchthaven van Bangkok maar net tijd genoeg hebben om onze valiezen van de band te halen en opnieuw te laten inchecken voor onze finale vlucht naar Brussel.  Nog snel langs de onvermijdelijke immigration-desk en al moeten we ons niet haasten, uitgebreid iets eten of de taxfree shops aandoen, zit er niet in.   Toegegeven, voor dat laatste ben ik niet kwaad.  Ik wil op dat vliegtuig zitten, iets eten, iets drinken en slapen.  

De vlucht verloopt goed.  Sabrina kan ( als enige passagier van het bijna volgeboekte vliegtuig - il faut le faire...) een volledige zetelrij bemachtigen en kan languit slapen. Vermits ze in de ‘middenbeuk’ zit laat ze zich door de stewardessen goed bedienen van alcoholische dranken.  Dan ne keer van links en dan ne keer van rechts..... Ik heb een zitje aan het raam, met rechts van mij nog een lege stoel dus echt plaatstekort heb ik niet gehad en ik kan zeer snel de slaap vatten.   Jordy en Kirsten zitten een paar rijen achter ons en niettegenstaande ze naast een man zitten die eruit ziet als Alibaba van de 40 rovers (man met tulband...)kunnen ook zij voldoende slapen.

Eénmaal in Brussel aangekomen, blijkt mijn paspoort kuren te hebben. Het apparaat wil mijn reisdocument niet lezen....Pff, een vriendelijke man zegt me dat er iets met mijn paspoort aan de hand zal zijn.....  Ik vermoed enkel dat de gezichtscanning mijn bruine tint niet vereenzelvigd met de bleekscheet die op de foto staat, maar bon....Vergelijk het met witte chocolade en bruine chocolade.  Het is allebei chocolade, maar daar stopt elke vergelijking. Enfin, ik geraak ook via de controle van de Federale Politie, op Belgisch grondgebied, waar we merken dat het koud, regenachtig en mistig is.  Top!

Terwijl ik dit voorlaatste verslag afrond, is het 7u ‘ s morgens en heb ik het nog steeds kou.

Voor ons mag de lente er snel aankomen, maar die zal er nog niet zijn vooraleer ik mijn allerlaatste verslag zal schrijven: een overschouwing, een bedankwoordje, een epiloog,.... als het kind maar nen naam heeft. Het draagt de titel : DAG Z - back to reality

Ciao.