Dag 20 - Pai (Thailand)

Het wordt wat saai om te schrijven, maar na een weeral gelukzalige nacht, genieten we van een heerlijk ontbijt.  Zoals in vele tuinen, staat ook in die van ons een altaar met een klein boedhabeeldje.  We merken hoe kleine parkietjes met een kuifje, de stukjes fruit op de offerschalen wegpikken.  Het is de Thaise Kuifparkiet, zegt Sabrina.  Ze vergist zich, het is volgens mij de Fruitdief met kuif, weliswaar van Noord-Thaise origine.  What ever.....

In de late namiddag rijden we met de scooter in de richting van de Hua Chang waterval.  We volgen de pijltjes en de weg wordt plotseling zeer hobbelig en stoffig.  Het lijkt wel alsof we met onze Honda 125 cc één of andere off road rallye aan t rijden zijn.  Even verder wordt onze doorgang versperd door een rivier. Het is té diep om onze Japanse vriend door te sturen, dus laten we hem achter en zetten onze tocht te voet verder.  We ontmoeten een sympathiek koppel, die hetzelfde plan hebben. Lotte is  van Lede, Miguel van Oudenaarde.  Hun accent verraadt hen .....    :).  Laat ons zeggen dat ze iets jonger zijn dan ons....

De eerste rivier draag ik Sabrina nog op mijn rug naar de overkant, ervan uitgaand dat die waterval niet zo ver meer zou zijn.  Dit zou een vergissing blijken.  Na de 4e oversteek van dezelfde rivier, glijd ik uit en staat Sabrina met haar sneakers in 't water.   Mijn probleem was meteen opgelost......  Na een verwensinkje of twee zetten we onze tocht verder.  Het brede pad wordt smaller en smaller en het lijkt er dus op dat we begonnen waren aan een jungletochtje, zonder dat we hierop voorbereid waren.  Om 16u15 komen we een bordje tegen 'Waterfall 65 minutes'....  Rekening houdend met het feit dat het tegen 18u donker wordt, hadden we dus niet veel tijd te verspelen. In de bungalow liggen PETZL's, kompassen en voldoende drinkbaar water ons vierkant uit te lachen, terwijl ze in feite in onze rugzak hadden moeten zitten.  Uiteraard dragen we ook geen lange broek en loeren de bloedzuigers om de hoek.  Even twijfel ik nog om terug te keren,maar ik laat het niet blijken....  Het gebied wat we met ons vieren doorkruisen is écht prachtig.......Dikke bambootakken hangen kris kras over ons pad, de zon doet alle moeite om ons tussen het dichte struikgewas te voorzien van wat licht.  We volgen het kabbelend water.  We zijn ondertussen al zo'n 1u20 weg van de plaats waar we onze scooter hebben achtergelaten.  Als dit maar goed komt én als die stomme waterval maar de moeite is om deze kalvarietocht te hebben ondernomen, denken we me z'n allen.  Uiteindelijk komen we aan de waterval aan en waarvoor we gevreesd hadden, kwam uit.  Het was geen waterval zoals je in de films ziet......Wel schoon, maar na zo'n tocht eerder een niemandelletje in plaats van een écht watervalletje....  We laten het echter niet aan ons hart komen.  We kijken naar de klok : 17u20.   We hebben dus exact 60 minuten om terug te geraken, zoniet zouden we onze weg moeten terugvinden in de pikkedonker en daar had niemand écht zin in.  Na enkele obligate foto's & polaroids zetten we er dus flink de pas in....  Het begint te schemeren als we met onze scooters terug richting Pai rijden.  Het laatste stuk leggen we af in de pikkedonker.  We hebben het koud en snakken naar een warme douche. Samen met onze Vlaamse lotgenoten sluiten we deze leuke dag af. We klinken op een behouden terugkomst.  Schol en slaapwel !