Dag 12 - Ho Chi Minhstad - Cu Chi Tunnels

Met twee lunchpakketjes en onze rugzakken, stonden we deze morgen rond 06u30 gereed om naar de luchthaven te worden gebracht.  Dit alles verliep feilloos en we landden omstreeks 10u40 in Ho Chi Minhstad oftwel Saigon.  De vlieger zat praktisch vol (een vlucht van zo'n 1000 km kost hier amper 50 euro per persoon) en wij waren de enige Westerlingen aan boord.  We voelden ons een beetje bekeken.......Maar goed, op de luchthaven - via mijn GSM en de app UBER - een taxi laten komen. Bedankt aan Nemo, want dankzij hem heb ik het gebruik ervan leren kennen.  Wat een graaf systeem..... Alleen, je moet wel zien dat je in de juiste auto stapt, anders loopt het mis.  Wij stonden te wachten op een Ford Fiësta met een Spleetoog achter 't stuur.  Als er dan 2 Ford Fiesta's klaar staan met elk een Aziaat achter het stuur, wordt het wat verwarrend.  Ik had dus duidelijk niet naar de nummerplaat gekeken.  Beginnersfoutje...Bon, aangekomen in ons hotel in de backpackerswijk (dacht ik....). 17 euro voor nen nacht, ontbijt inclusief....(kunde niet voor sukkelen, laat staan onder een brug voor gaan liggen). Snel iets gaan eten en een beetje later staat onze gids 'Hong' er al om ons mee te loodsen naar de Cu Chi tunnels.  Het fameuze bolwerk van de Vietcong.  Had ik al gezegd dat het tropisch heet was ?  Man, man, het zweet loopt in alle spleten...Wat een verschil met het Noorden....  Na 2 uur op een busje, komen we aan de Cu Chi tunnels aan.  We krijgen een zeer boeiende uitleg en rondleiding over de manier waarop de tunnels werden gebouwd en welke 'vallen' er alllemaal gemaakt werden om de GI's tegen te houden.  Ik vind het enorm fascinerend.  De vernuftigheid, de doeltreffendheid maar vooraal de vastberadenheid en solidariteit van de Noord-Viëtnamezen is werkelijk bewonderenswaardig....    We krijgen een beetje geschiedenis over de start van de burgeroorlog die uiteindelijk zou uitmonden in de Viëtnamoorlog, al zeggen ze hier 'The American War'. We krijgen de kans om in de tunnels te kruipen, hetgeen ik uiteraard niet wil missen....  De hele rondleiding krijgt een speciale dimensie omdat er op de achtergrond échte geweerschoten te horen zijn. Ook wij krijgen de kans om met een machinegeweer te schieten. Ik kies voor het wapen dat dezer dagen veelal gebruikt wordt door terroristen en/of het zwaar banditisme, nl de AK 47 (Kalashnikov)... Ik hoop dat het laatste keer is dat ik dit wapen in het écht moet horen......  Sabrina en ik zijn niet écht onder de indruk, daar waar de andere toeristen dit eerder wél zijn.....  Na 2 uur zit het erop en vallen we uitgeput in de bus in slaap.  Na het eten blijkt bij een eerste rondgang van de wijk rond het hotel, dat er nogal veel café 's zijn waar de muziek loeihard staat en waar vooral kortgerokte dames hun stinkende best doen om mannen in hun etablissement binnen te krijgen.  Kort gesteld, ons hotel is gelegen in de hoerenbuurt.  We slapen aan de achterzijde en horen weinig van het rumoer.... Ik check nog even of de dame naast mij geen spleetogen heeft.  Nee dus.  Gelukkig,....slaapwel !