Dag 11: met de bus van Phnom Penh naar Kep (de kuststreek van Cambodia

Beste vrienden, 

Gisteren een half glas Pastis gedronken (Cognac hebben we niet gevonden), nadien nen hele morgen niets gegeten en bijna niet gedronken.. resultaat: de Pastis heeft efkes geholpen, maar ondertussen voel ik me terug leeglopen. Eigenlijk is dit den eerste keer dat ik zoiets meemaak.  Maar kom, zolang er geen koorts mee gemoeid is, valt het allemaal nog mee.  We hebben ook nog antibiotica bij, als laatste redmiddel...Want het is duidelijk, er zit een beestje in mijn darmen dat maar niet wil weggaan....  Met Sabrina gaat het beter maar zij is dan ook lid van het sterke geslacht....

Deze morgen nemen we een tuk-tuk richting busstation in Phnom Penh, want van daaruit zullen we richting Kep rijden.  Al na 2 km loopt het fout.  Ik volg mee op de GSM en merk dat onze chauffeur van dienst nen hele andere kant uitrijdt.  We vragen dus om onmiddellijk te stoppen en we krijgen een verontwaardigde blik terug.  Je moet weten, het is op dat moment 7u45, we zitten in de volle ochtendspits en onze bus vertrekt om 08u00.  Met andere woorden, we hebben geen tijd om onozel , laat staan om aan sightseeing te doen.  Ik was - mede door mijn darmtoestanden - al niet in de stemming dus met enig stemverhef maak ik hem zeer duidelijk wat ik van zijn oriëntatievermogen vind...  Waarop we onze rugzakken uit dien tuk-tuk sleuren en teken doen naar een andere chauffeur. Onze initiële driver voelt de bui hangen en begint te discussiëren.  Wij willen er zo snel mogelijk weg, want onze bus wacht niet.  Een politieman komt zich ermee bemoeien en we laten duidelijk blijken dat we niet gediend zijn met de gang van zaken.  We weigeren ook om de eerste driver te betalen, totdat hij blijkbaar toch dreigende woorden uit in de richting van de tweede chauffeur.  Laatstgenoemde durft dan weer niet vertrekken, zonder dat den eerste driver betaald wordt....Kan iedereen nog volgen?  Bon, we duwen driver nr. 1 snel nen dollar in zijn handen en gebieden aan driver nr. 2 om meteen te vertrekken, wat hij ook doet.  Effe een klein relletje in Phnom Penh, tijdens de ochtendspits.  Verder geen klagen van die gasten.

De busrit naar Kep duurt zo’n 4,5 uur en de laatste 75 km rijden we over een autoweg die in aanleg is, dus we hotsen en botsen van links naar rechts.  Let op, we betalen amper  20 dollar (2p) voor een rit van 150 km. De bus is vrij luxueus en de zetels kunnen bijna horizontaal gelegd worden.  Beenruimte genoeg dus.  Bovendien krijgen we voor dat geld elk een flesje water én twee koffiekoeken.  Daar kunnen ze bij ons iets van leren.  Het water en de koeken laat ik weliswaar aan me voorbij gaan.  Ik ben al blij dat ik de finish zonder ‘accidenten’ heb bereikt....

We doen inkopen in de plaatselijke apotheek en drinken snel iets op een terrasje.  Daar zien we twee oudere mannen zitten met een Cambodiaanse dame.  Al gauw merken we dat de 2 heren uit de Vloanders komen, regio Bachten de Kuppe.  Ik moet direct denken aan die serie “Eigen kweek”....”””Shit of Mouse””” en zo.  Zo’n mannen bestaan dus echt he!!!!! Hilarisch

We checken in en merken dat ons hotel (of althans onze kamer) jammer genoeg van een ondermaats niveau is.  We hebben wel een prachtig zicht op zee, maar qua infrastructuur is het niet OK.  Frustrerend.   De kranen lekken en zijn vies, den airco lekt, er ligt een tapijt in de kamer waar ze precies gisteren vis op hebben gekuist, er kruipen kleine beestjes over het nachtkastje én de matras is zo hard als steen.... Een minimum aan basiscomfort mag je toch wel verwachten..... Enfin, .....We zullen dan ook morgen ergens anders slapen en hebben dat ook al met zoveel woorden duidelijk gemaakt aan de Hollandse manager.  Ik laat eventuele conclusies over aan de lezers van deze blog.  Dit hotel heeft nood aan een grondige renovatie.  De foto’s oogden nochtans wel heel mooi......

Deze middag waren we ook getuige van het eerste echte onweer tijdens deze vakantie..  Als ‘t hier regent, dan regent het. Van 15u00 tot 18u00 niets anders dan hevig gedonder, bliksem, regen,écht ni gewoon.  Tijd dus om eindelijk die film van Angelina Jolie te zien.  Nogmaals, we raden em aan iedereen aan! (First they killed my Father..)

We eten vanavond in een zeer tof restaurant, de Holy Crab genaamd.  De krabben kruipen hier bijna rechtstreeks van de zee tot op je bord, dus verser kan je het niet hebben.  Superlekker.  Het houten terras biedt zicht op de baai en je hoort de zee letterlijk onder Je tafel over en weer wiegen.

We keren terug naar het hotel en trachten er voor deze nacht het beste van te maken.

Slaapwel!