Dag 7 - trekking in Sa Pa

Ik weet niet of het door de rijstwijn kwam of omwille van het feit dat we allebei stikkapot waren, maar terwijl Sabrina op de I pad nog een filmke zag, viel ik als een blok in slaap.  Het grappige was wel dat de 'kamers'  geen plafond hadden, maar wél op dezelfde verdieping waren gesitueerd.  Dus elk kuchje, elk lachje, maar ook elk scheetje van onze mede-huisgenoten was meteen hoorbaar....

Rond 4u30 werd ik even gewekt door de vele hanen in de omgeving en ik kon ook de varkens horen knorren, maar ik heb me dan maar ne keer omgedraaid en ik was weer efkes vertrokken. Om 08uur ging de wekker.  In normale omstandigheden zouden we dan een douche nemen.  Ik laat het aan ieders verbeelding over om te bedenken waarom we ditmaal géén douche namen.    Tussen ons gezegd en gezwegen maar in deze badkamer zou ik mijne hond nog niet wassen....Natte doekjes zouden soelaas brengen.....Een beetje later stonden de versgebakken pannekoeken klaar in combinatie met verse ananas en mango.  Onder de ontbijttafel had onze gastvrouw,net zoals gisterenavond, een metalen kom met brandende kolen neergezet.  Deze deed dienst als verwarming.  Onvoorstelbaar eigenljk dat dit de enige manier is waarop deze lieve mensen hun huisje verwarmen....Om 9u30 gingen we dan op pad.  Onze initiële gids liet zich omwille van verbouwingsperikelen vervangen door haar nicht en we waren daar uiteindelijk niet rouwig om.  Zij sprak nog beter Engels en was, in tegenstelling tot haar nicht, eerder extravert ingesteld, zeg maar, babbelziek..wat in ons geval aardig van pas kwam.  Ze liet ons de hele streek zien en we maakten kennis met de Hmongcultuur.  We kwamen ook de Red Dzao tegen, waarvan enkel nog de oudere generatie de volledige wenkbrauwen afscheert....Op onze weg doorheen de dorpen Lao Chai, Ta Van, Giang Ta Chai, werden we telkens door kinderen en verkoopsters achterna gezeten.  Soms kochten we iets, dan weer werd onze aandacht afgeleid door een buffel of een varken die de weg overstak.  We vielen van de ene verbazing in de andere, als we op een gegeven ogenblik een kerel op een scooter zagen voorbij snorren met een levend varken achterop zijn bagagedrager.  Het beest lag dwars en was vastgebonden met snelbinders.  Moest die er dringend mee naar de dierenarts of wat ????.  Jammer genoeg ging 't allemaal nét te snel om een foto te nemen.  Sabrina en ik moetsen meteen denken aan het liedje 'bagagedrager' van Gers Pardoel......  

Ondertussen kregen we een zeer uitgebreide uitleg over de socio-culturele wereld van de bergstammen.  Werkelijk élk onderwerp werd bevraagd én beantwoord.... Zeer boeiend allemaal.  Omstreeks 16u zat de tocht van ruim 20 km erop en werden we opgehaald door onze driver, die ons netjes dropte aan ons hotel in Sa Pa. Ditmaal had mijn Sabrina het hotel gekozen en voor de prijs van 18 euro zaten we beter dan twee nachten voordien.  Geen elentrieken deken, maar een mooie verwarmde kamer met een ongelofelijk zalige douche.  Na een zeer lekkere diner, kruipen we omstreeks 21u30 onder de wol.  Morgen trachten we nog een tochtje te maken naar de Fansipan berg (3126 meter en meteen de hoogste berg van Vietnam).  We zullen dit doen door gebruik te maken van de hoogste kabelbaan ter wereld.  (Gebouwd door Zwiters, dus dat geeft toch wat vertrouwen..)...Om 14u  rijden we met een minibus ons terug naar Hanoi.  Daar zulllen we nog een keertje overnachten om daags nadien naar Halong Bay te rijden voor een 2 daagse cruise.  Daar zien we al naar uit!