Rome - april 2017 - Citytrip Rome met Frie, Sabrina, Kirsten en Janbart. (Dag 2)

2e dag

Na een deugddoende nacht en een lekker ontbijt maken we ons klaar voor één van de hoogtepunten van onze trip, namelijk een bezoek aan het Colloseum en het Forum Romanum. 

Voor wie de films Gladiator of Spartacus gezien heeft, weet dat deze majestueuze bouwwerken tot de verbeelding spreken.  Vanaf de moment je de Piazza Venezia op loopt en het reusachtige monument ter ere van Vittorio Manuele II passeert, stap je als het ware in een teletijdmachine.  Overal zie je overblijfselen van wat ooit villa's, badhuizen, tempels en opslagplaatsen waren.  We wandelen op de Via dei Fori Imperiali en zien na 500 meter het Colloseum opdoemen.  Ooit reden houten karren, voortgetrokken door paarden en ossen de vele slaven en gladiatoren naar het huis van "brood en spelen".  Net zoals wij passeerden ze de vele beelden van Romeinse keizers, die aan weerszijden van deze boulevard opgesteld staan.  Eens je dichterbij komt en je je tussen de massa toeristen begeeft, hoor je in gedachten het gepeupel roepen """Maximus, maximus""""

In het Colloseum konden toen al 50000 toeschouwers binnen en de bouwstructuur wordt nu nog gebruikt voor de hedendaagse stadions.  We maken kennis met onze gids uit Zeeuws Vlaanderen en een ander gezin uit Gent. Het groepje van 8  zal zich gedurende 3 uur door deze zeer onderlegde dame, op gedetailleerde en boeiende wijze laten meenemen langs de Pallatijn, het huis van Nero, het Colloseum en het Forum Romanum.  Het is in één woord : FANTASTISCH.  

Dankzij het draadloze communicatiesysteem en het "oortje" horen we de gids zeer goed. Gelet op het feit dat Frie zowat heel de wandeling naast de gids liep, had dit als gevolg dat heel de groep perfect kon horen wat zij tegen die gids zei.  Elke opmerking, elke vraag, elke bevestiging galmt door de oortjes van de groepsleden.  Die van Gent durven niet te reageren, wij daarentegen draaien eens met ons ogen.... Ik tracht subtiel te zeggen dat ze da mens efkes haar werk moet laten doen, maar het baat niet veel.....

Nadien bezoeken we het monument ter ere van Vittorio Emanuelle.  Het is zo'n 24° en dus snikheet.  We open even het hotel binnen voor de kledijwissel en een plaspauze.  

We lunchen op een terrasje achter het hotel en zijn blij dat we even in de schaduw zitten.  Nadien volgen Piazza Navona en Campo dit Fiori, waar het markt is.  

Na een drankje splitst de groep zich. De jongste dames gaan even een paar uurtjes shoppen en ik zal mijn moeder mee nemen voor een wandeling in Trasteverre. Frie spreekt het uit als Travesterre, maar ik tracht haar uit te leggen dat travestieten niets te maken hebben met de wijk die Trans (over) Teverre (Tiber), over de Tiber ligt. Ze zal deze lapsus nog verschillende malen herhalen.

Via de joodse wijk, wandelen we verder op het Capitool (Campidoglio).  Op de hoek van een gebouw staan er wat politieagenten voor een trap.  Een dranghek houdt de toeristen op afstand. Geen idee wat er aan de hand is.  Ik heb mijn hoofd nog niet gedraaid als ik merk dat Frie er toch in geslaagd is om door te wandelen langs een opening tussen enkele hekken.  Ik volg haar, niet goed wetende waar naar toe.  Op de trap worden we op de tweede trede tegenhouden door de Carabinieri, die ons vriendelijk doch kordaat aanmanen om het af te bollen, wat we ook doen. Frie vindt dat allemaal heel plezierig, ik iets minder.  Ik wil gerust iemand op sleeptouw nemen in een stad waar ik al wel ben geweest en zij nog niet, maar als mijn wandelpartner zich als een ongeleid projectiel gaat gedragen is dat wel vermoeiend.  Ooit heeft zij me wellicht moeten uitleggen wat de betekenis van een afsluiting of verbodsbord was.  De wereld is rond en alles komt terug, soit....

We eten 's avonds in een restaurant in Trasteverre : "Da Olimpio i Drago". Sabrina en ik kenden dit eettentje reeds van een eerder bezoek en ook nu was het weer uitstekend !

Bij het betalen is de bazin ons zo erkentelijk dat we haar restaurant, na ons eerste trip in augustus, opnieuw een bezoek brengen, dat ze ons een grappa en limoncello ofreert. Frie zegt : “Gracias”, waarop ik zeg dat ze meer dan 1000 kilometer abuis is.  Grazie, dus…..

We kunnen iets langer slapen want morgen brengen we een bezoekje aan de Paus.

Met deze devote man in gedachten, bedenk ik me dat, vermits ik al getrouwd ben, er deze nacht door mij geen zonden zullen worden gepleegd....