Dag 8: fietstocht Battambang - helse rit Battambang->Phnom Penh

22 maart 2019 - Phnom Penh, Cambodja

Beste vrienden, 

terwijl ik dit verslag aanvat, liggen we allebei al in bed in het HM Grand Central Hotel in Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja.  Het is inmiddels 00u30 (bij jullie 18u30)

Sta me toe deze dag te reconstrueren.....

Deze morgen worden we gewekt door het uitvallen van de airco in de kamer.  Terwijl ik met 1 oog naar mijn GSM kijk, merk ik ook dat het ding niet meer oplaadt.  Er is dus iets mis met “den elentriek”. Het is 5u45 maar volgens de dagplanning mogen we nog driekwartier verder slapen, zeg maar soezen.  Ondertussen zijn enkele plaatselijke hanen er zich ook mee komen bemoeien.  Dju, gedaan met slapen dus.  Blijkbaar is in heel de regio de electriciteitstoevoer onderbroken, zo vertelt men ons.  Waarom, dat weet geen mens, maar het is zo. Met andere woorden, het zal een beperkt ontbijt worden.  We worden om 7u30 opgepikt om een fietstocht te maken in de wijde omgeving.  Onze gids heet Sam en is een jonge student, die zo een centje tracht bij te verdienen.  Hij heeft samen met 2 andere jongens een kleine bedrijfje opgestart.  We zijn nog niet goed weg of de ketting van Sabrina’s mountainbike blijkt een eigen willetje te hebben.  Ik schets jullie de situatie: het is té vroeg, het is ondertussen ook al redelijk warm, het ontbijt was beperkt én net Sabrina hare vélo is kapot......  Enfin, genoeg redenen om Sam de ernst van de zaak te doen inzien....Ik heb niet veel nodig om hem te overtuigen om de ochtend te redden, waarop hij zonder morren zijn fiets wisselt met deze van mijn lieftallige echtgenote.   Met ietwat vertraging banen we ons een weg langsheen typische Cambodiaanse dorpen.  Onvoorstelbaar wat we allemaal te zien krijgen!   We komen bijna geen andere toeristen tegen, wat ons het gevoel geeft van voyeurs te zijn in het primitieve leven dat deze lieve mensen leiden. Overal wuiven kinderen ons toe. “””hellooow!!””””We passeren een tempel, net voor onze eerste stop.  We zullen er het sap van een palmboom proeven.  Plotseling spurt Sabrina weg in de richting van de tempel.  “”” WC !”””, “””restroom,!”””, “””toilet!”””, “””pipi!””” en wel heel dringend!!!! De monnik bekijkt haar alsof ze van een andere planeet komt en wanhopig komt ze terug in onze richting gereden.  No problem, onze gids weet raad met het diarree-probleem.  Hij brengt ons, via een binnenweg, naar onze 2e stop, waar we ‘sticky rijst’ proeven en Sabrina haar darmen ledigt.  Verder zullen we (ik) ook nog rijstwijn proeven, gedroogde bananen eten en rijstpapier leren maken. Allemaal zeer fascinerend.  We passeren ook nog langs een vismarktje en hetgeen we daar te zien krijgen tart werkelijk alle verbeelding.  We zien een  4-deurs Mazda 323 staan.  Zowel de koffer, als de zitplaatsen zijn van bodem tot dakrand volgestouwd met rivierzalm.  Enkel voor de chauffeur heeft men een plekje over gelaten.   Even verder worden de vissen gewogen, verwerkt en gesorteerd. Van hygiëne is absoluut geen sprake (Benny Backx hashtag Smaakpolitie,....where are you when we need you ???) Alle vissen worden op de grond gezwierd alsof het niets is.  De viswijven lopen op hun blote voeten tussen het weggesijpeld bloed en vissekoppen.  Verderop zien we enkele plastic tonnen staan waarin gefermenteerde vis, (een beleefd woord voor ‘rotte vis’)  wordt geprepareerd en bewaard.  De stank is werkelijk onuitstaanbaar.  Sabrina gaat bijna over haar nek en belooft  dat ze in Cambodia nooit nog vis zal eten.  Je moet je voorstellen wat er gebeurt als je een ton van ca. 1 kubieke meter vult met visoverschot en dit enkele maanden laat staan in temperaturen die niet lager zakken dan 25 graden.  De meelezende collega’s die zich hun eerste lijk nog herinneren....awel het komt aardig in de buurt.  Alleen, hier wordt er nog van gegeten ook.....

Enfin, deze fietstocht zullen we ons nog lang herinneren. Zondermeer een unieke ervaring!

Als we omstreeks 12u30 terug in ons hotel arriveren is er van electriciteit nog geen sprake.  We douchen noodgedwongen aan het zwembad, want zonder  220 V wordt er ook geen water naar de eerste etage gepompt.  Een aandachtige lezer zal begrepen hebben dat de ‘chasse’ van de wc dan wellicht ook niet zal functioneren.   Klopt ! En daar heeft vooral mijn Sabrina last van....

We laten de Molopor Villa achter ons en om 14u00 staan we met rugzak gereed om met een minivan naar Phnom Penh te rijden. Afstand : ca. 350 km, geschatte reistijd: 5 uur.  We delen de minivan met een andere toerist, maar wel nen hele rare.....   Sabrina en ik hebben maar een halve blik nodig.  Die kerel heeft iets ‘gepakt’ en zit nog midden in zijne trip, besluiten we.  Ik beschrijf even: vale huidskeur, ingevallen wangen, verwijde pupillen, hevig zweten...Enfin, het zou zo uit een proces-verbaal kunnen komen.  We zaten dus met nen junk opgescheept. Allez vooruit....

We nemen de nodige maatregelen m.b.t onze stoelgang.  Ondertussen zijn ook bij mij de krampjes komen opzetten. Niet zo handig als je 5 uur in een buske moet zitten.  We steken ons dus vol met pillen uit het gekende gamma Buscopan, Enterol e.d..

Verder kunnen we over de rit zeer kort zijn: de junkie bleef heel de tijd versuft voor zich uitkijken en heeft waarschijnlijk heel de rit roze olifanten geteld... En wij ? Wij zijn écht blij dat we het overleefd hebben!   Met momenten halen we snelheden van 160 km/u op smalle, slecht onderhouden wegen.  De vele inhaalmaneuvers, zowel links als rechts en de risico’s die de chauffeur neemt, geven  ons een onbehaagelijk gevoel, al zijn we ondertussen wel wat gewoon in Azië .... 

Enfin, we bereiken de hoofdstad. Met de tuk-tuk naar het hotel, waar we snel inchecken.  Het hotel (door Sabrina gekozen, ziet er heel sjiek uit, maar spotgoedkoop, zo’n 38 euro/nacht). We slapen op het 8e en hebben zicht over de stad.   We eten in een zeer goed Italiaans restaurant (La Terrazza), vlakbij.

De foto’s voeg ik morgen wel toe!

Ciao

X

3 Reacties

  1. Anit Bogaerts:
    22 maart 2019
    Avonturiers,
    Dit lijkt ons een fantastische reis op alle vlakken. Uw mama zegt dat echt reizen vaak afzien is. Het onvoorspelbare maakt het boeiend en onvergetelijk. Hopelijk zijn de krampjes ondertussen voorbij. Houden zo!
    Ons reisje loopt ten einde, het bestond vooral uit eten, drinken, zonnen en shoppen. Genieten is nl voor 70ers anders dan voor 40ers. Wij hebben jullie soort avonturen al allemaal achter de rug. Hou het daar veilig en gezond. Hasta luego, mama Frie en Anit
  2. Inge:
    22 maart 2019
    beetje alcohol om darmpjes te ontsmetten kan geen kwaad. Hopelijk snel beter.
  3. David Sannen:
    24 maart 2019
    Wederom een knap en levendig in te beelden verhaal !