Dag 12: Kep en met den brommer naar Bokor!

Goeiemorgen mannekes, 

zoals gezegd, hebben we  deze morgen onze biezen gepakt en zijn we gon lopen in dat smerig hotel.  Een tuk tuk brengt ons naar het Key Bay Resort.  Daar hadden we gisteren avond een eerste kamerverkenning gedaan en deze beviel ons wel.  We zouden deze nacht een kamer met  zeezicht krijgen om dan de 2e nacht te switchen naar een kamer met zicht op de bergen.  Uiteindelijk blijkt de kamer met zeezicht alsnog 2 nachten beschikbaar en is de prijs zelfs goedkoper dan hetgeen men ons gisteren gezegd had.  Top dus.

We huren een scooter en we rijden richting Bokor Hill.  Zo’n rit van een kleine 70 km enkel.  De scooter van Aziatische makelij ziet eruit alsof hij al een paar keer de ‘24 uur van Zolder’ heeft gereden.  Overal blutsen en lakschade, de zijspiegel hangt los en een koord houdt de poot omhoog.  Enfin, op z’n Aziatisch dus, maar voor 7 dollar/24 uur kan je niet sukkelen.  (Of dat klopt, komen jullie zodra te weten).  We moeten nog tanken en dat doen we in een kraampje aan de weg.  Hier verkopen ze de naft in glazen flessen Pepsi.  Ik bestel dus 2 flessen Pepsi (1 liter = 1 $ ) en wijle weg. Via Kampot (25km) gaat onze route de bergen in.  Prachtig!  Haarspeldbochten, links en rechts jungle en soms adembenemende vergezichten.  We merken dat de zee meer en meer uit ons beeld verdwijnt.   Na ongeveer 50 km zie ik nog maar één blokje op de benzinemeter staan.  Miljaar, als we er maar geraken én als er daar maar benzine te koop is.  Ik had dus beter nog een fles of 2 Pepsi meer gekocht.  Onderweg trachten we aan enkele Cambodianen te vragen of het nog ver is én of ze daar benzine verkopen.  De ene knikt van ja en de andere wijst naar beneden.  Tja, daar ben je dus niets mee.... Wie niet waagt, heeft niet gespeeld.....  Onderweg, komen we weer zo’n typisch winkeltje tegen.  Onze redding...De winkeldame weet natuurlijk wat we komen vragen, want we zijn niet de enige toeristen die zich verkijken op de rit.  Ze vraagt 2 dollar voor een liter benzine.  Pure afzetterij natuurlijk, maar we hebben weinig keuze.  We tanken bij en na nog eens  14 km komen we aan op Bokor Hill. In feite is dit een spookstadje.  Een kleine nederzetting, gebouwd in de jaren ‘20 door de Fransen.  Een verlaten kerkje, een villa, een casino, politiekantoor en een schooltje is hetgeen er nog rest. Het doet wat denken aan Doel.  Spookachtig in feite. Behalve het Bokor Palace (gerenoveerd en terug als hotel in gebruik genomen) staan alle gebouwen leeg.  Allemaal zeer surrealistisch, vinden wij.   We rijden verder naar een waterval en niettegenstaande de laagstand van het water, is dit ook weer een topper om te bezoeken.  Bekijk de foto’s en oordeel zelf.                                                       Als we terug bij onze scooter komen, begint het te druppelen én stellen we vast dat onze achterband plat staat.  MILJAARDEDJU, .....Daar staan we dan: 60 km van het hotel, het begint te gieten en ik heb nog maar 5% batterij op mijn gsm (lees : weinig tot geen internetmogelijkheid, laat staan mogelijkheden om het hotel te bellen). Met twee duwen we het ding tot aan een fabriek. Ik had daar tijdens het heen rijden ne mekanieker zien lopen, dus misschien konden ze ons daar wel helpen.  In ons beste Cambodiaans maken we duidelijk wat er scheelt.  ‘t Is te zeggen, allebei wijzen we met één vinger naar den achterband, zoals een aap naar een banaan en dit blijkt in feite al voldoende om ons punt te maken....                 

Al snel roept men de plaatselijke DDT erbij.  De man aarzelt niet en terwijl ik denk dat hij enkel maar wat lucht gaat bijblazen, is hij er de binnenband al vakkundig uit aan ‘t trekken.  We staan erbij en kijken er naar, zoals twee beren die broodjes smeren.  

Met nen techniek die ik echt nog nooit heb gezien, wordt de binnenband geplakt en kunnen we na een half uurtje terug vertrekken.  De man vraagt 2 €, ... we geven hem er 5.  Dat had hij wel verdiend.  Als ge zoiets bij ons voor hebt, vragen ze om morgen terug te komen, een afspraak te maken of hebben ze zogezegd geen tijd.  Hier zijn de mensen zo behulpzaam, dat het bijna ambetant wordt.

Goed, wij dus terug weg.  Het is ondertussen gestopt met regenen.

We passeren nog even langs de krabbenmarkt.  Het vangen van krabben met rieten manden blijkt bijna uitsluitend een vrouwenaangelegenheid te zijn.  We zien tientallen kraampjes waar er buiten krabben in alle formaten, ook vis, inktvis en garnalen verkocht worden.  Nadat de mand aan wal wordt gehesen wordt de inhoud meteen verkocht of kan je hetgeen je gekocht hebt ter plaatse laten klaarmaken en opeten.  Verser kan dus niet.

Ondertussen komen we aan in hotel en is onze kamer klaar.  Man, man, man: wat een verademing.  Voor quasi dezelfde prijs zitten we nu precies in een 5 sterrenhotel.  We rusten uit aan het immense zwembad.  Buiten een andere dame is er niemand anders aanwezig.  Zalig!

Deze avond zullen we wellicht opnieuw richting restaurant Holy Crab rijden.  Deze keer niet met tuk-tuk, maar met onze eigen scooter.  Vooraf checken we wel nog even de achterband.....

PS: deze morgen heb ik Cambodiaanse anti-diaree pillekes genomen en deze schijnen te werken.....Ik ga niet te vroeg juichen,  maar het gaat wél de goede kant op.

Tot later.