Rome - april 2017 - Citytrip Rome met Frie, Sabrina, Kirsten en Janbart. (Dag 3)

14 april 2017 - Rome, Italië

3e dag

Tijdens het ontbijt vertelt Frie dat Kirsten een nachtmerrie gehad heeft.  Ze zou hierbij wakker zijn geschoten en zich afgevraagd zijn of ons moeder er nog was….Op de moment dat dit verhaal verteld wordt, zit Kirsten nog niet mee aan tafel, wegens sminkactiviteiten..…  Als ze even later mee aanschuift vertelt ze dat ze wel degelijk was wakker geworden, maar dat Frie in ’t midden van de nacht, zonder enige reden, rechtop in haar bed zat, voeten naar buiten.   Bon, de waarheid zal wel ergens in ’t midden liggen. Ik drink rustig mijn cappuccino uit.

We hebben iets langer geslapen want we worden pas om 13u30 bij de heer Franciscus verwacht.  We wandelen dus op ’t dooie gemak langs de oever van de Tiber tot aan de Engelenbrug en bekijken van de buitenkant de Engelenburcht.  Hier bega ik mijn tweede vergissing.  Klaarblijkelijk moeten we pas tegen 14u30 aan het Vaticaan zijn.  Met nog iets meer tijd over, duikelen we de antiekwijk in van Rome.  Een doolhof van straatjes, gallerijen, leuke shops volgen zich op.  Mijn vergissing wordt me al snel vergeven en het wordt duidelijk waarom.  Sabrina koopt immers nieuwe schoenen en Frie een handnaaimachine, waarbij ze uiteraard afdingt en 50 % korting arrangeert. 

Eénmaal in het Vaticaan aangekomen is de drukte nauwelijks te verdragen.  Al snel vinden we onze gids.  Het is een Nederlandse Jood, getrouwd met een Russische en wonend in Italië.  Frie vindt het ook ne knappe gast.  Smaken verschillen.

We bezoeken eerst de Sixtijnse kapel, nadat we een zeer uitgebreide uitleg hebben gekregen over de talrijke schilderijen die we daar gaan te zien krijgen.  Het systeem is als volgt : je krijgt 10 minuten om in doodse stilte de kapel te bezoeken en dan gaat de toer verder.  

Het is adembenemend mooi ! Die Michelangelo kon aardig overweg met verf en kwast.  Irritant is wel dat je in elke ruimte van het pauselijk paleis bijna onder de voet wordt gelopen door de onderkruipers van Koreanen, al denk ik dat de Japanners er ook wel pap van lusten.  Voorkruipen, duwen, gewoonweg niet te doen.  Wat de Russen voor de Turkse hotels zijn, zijn de Koreanen en ander spleetogenvolk voor de Italiaanse musea..    Ik ontwikkel een soort van verdedigingstechniek, waarbij ik met mijn ellebogen nogal breed ga staan.  Vermits ik ook niet van de grootste ben, zijn er wel een aantal bij die naderhand koppijn zullen hebben gehad nadat ze met hun Oosters kopje in kontakt waren gekomen met mijn ellebogen….

Nadat we de Sint Pietersbasiliek hebben bezocht, de grootste kerk van de wereld is het tijd om een terras op te zoeken.  Piazza Navona - zowat het duurste en sjiekste plein van Rome,  wordt onze volgende halte. Het is snikheet en Frie drinkt warme koffie, waarbij ze benadrukt dat ze deze wil drinken in combinatie met een koekje.  De garçon gehoorzaamt, wat kan hij ook anders.

Na een opfrissing in ons hotel begeven we ons terug in de richting van Piazza Navona en eten er in een zeer gezellig restaurantje.  Bij aankomst krijgen we een glaasje prosecco en we eten voortreffelijke Italiaanse kost.  Het wordt nog gezelliger als we bij het afrekenen een limoncello krijgen en blijkt dat, buiten de fles water, de wijn ontbreekt op de rekening.  Probleem is wel dat de vuile wijnglazen én wijnfles nog op de tafel staan.  Om te vermijden dat men zou doorhebben dat de rekening zo’n 25 euro hoger had moeten zijn, kwakken we de limoncello achterover en maken we ons uit de voeten.  Het té snel opdrinken van deze gele alcohol heeft meteen effect op Frie die als een dartelend DURACELLPaaskonijn naar het hotel terug hupelt om onderweg te opperen dat ze nog niet wil gaan slapen.  Da’s voor ons teveel van ’t goeie.  We zijn allemaal stikkapot en er wacht ons nog 1 dag in Rome.  

Slaapwel.